W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dodatkowo, korzystanie z naszej witryny oznacza akceptację przez Państwa klauzuli przetwarzania danych osobowych udostępnionych drogą elektroniczną.

Historia gminy

Gmina Łęczyce od najdawniejszych czasów należała do ziemi lęborskiej i jej historia jest związana z tym terenem.

W okresie monarchii wczesnofeudalnej ziemia lęborska wchodziła w skład Pomorza Gdańskiego. Graniczyła od zachodu z Księstwem Słupskim, od wschodu dochodziła do Jeziora Żarnowieckiego, a dalej sąsiadowała z powiatem puckim oraz powiatem mirachowskim.

Obecny obszar Gminy Łęczyce zajmował południowo-wschodnią część dzielnicowego księstwa, którego głównym ośrodkiem była Białogarda (koło Łeby). Około 1260 roku młodszy brat księcia gdańsko-pomorskiego Świętopełka - Racibor opuścił Pomorze wstępując do Zakonu Krzyżackiego. Przed śmiercią w 1276 r. zapisał swoje księstwo Krzyżakom. W wykonaniu testamentu Racibora zapobiegł Mściwoj II, syn zmarłego Świętopełka. Z czasów Mściwoja pochodzi pierwsza wzmianka dotycząca obszaru obecnej Gminy Łęczyce. W 1284 r. książę ten nadał dwie wsie Bożejowi, synowi Witka - Brzyn koło Jeziora Żarnowieckiego i Godętowo. W XIV w. Godętowo przeszło w inne ręce. Przydomek Witek (Witk) odnosi się również do dziedziców Jeżowa, Wielistowa, Łówcza Górnego i Dzięcielca. Na przełomie lat 1308-1309 Krzyżacy wykorzystując kłopoty władcy polskiego Łokietka zbrojnie opanowali Pomorze Gdańskie. Tereny obecnej Gminy Łęczyce wraz z całą dzielnicą białogardzką straciły swoją pozycję. Jej funkcje przejął Lębork.

Wyjatek stanowią tylko Świchowo i Świchówko, które należały do Ziemi Solińskiej. Ziemia Salińska obejmowała obszar parafii w Brzeźnie Lęborskim, do której nałeżały wsie: Chmieleniec, Kaczkowo, Kisewo, Łęczyce, Pużyce i Świetlino. Trzeba pamiętać, że w średniowieczu na rzece Łebie przebiegała granica miedzy diecezją włocławską, do której należało Brzeźno, a diecezją kamieńską, której podlegała parafia w Rozłazinie. Granica diecezjalna na Łebie utrzymywała się do połowy XVI wieku, czyli do czasu reformacji.

Za czasów panowania krzyżackiego na Pomorzu Gdańskim (1308-1454) na obszarze obecnej gminy istniało 21 wsi i 4 osady młyńskie. 14 wsi posiadało statut wsi rycerskich, m.in. Bożepole Wielkie, Chmieleniec, Strzebielino, Dzięcielec, Dąbrówka, Redystowo, Łówcz Górny, Nawcz i Paraszyno. 11 wsi ulokowano na prawie polskim, Godętowo i Redystowo na prawie magdeburskim, a Dąbrówkę Wielką na prawie chełmińskim.

Sześć wsi omawianego regionu stanowiło własność krzyżacką. Były to: Brzeźno Lęborskie, Kaczkowo, Łęczyce, Pużyce, Rozłazino i Świetlino. Kaczkowo i Świetlino ulokowano na prawie polskim, a pozostałe na chełmińskim. Jedna tylko wieś - Świchowo była własnością instytucji kościelnej i od 1341 r. należała do Szpitala Św. Ducha w Gdańsku.

Po I wojnie światowej Gmina Łęczyce stanowiła terytorium graniczne między Polską a Niemcami. Wieś Strzebielino włączona została do Polski, reszta ziemi lęborskiej nadal pozostawała pod panowaniem niemieckim. Po 1933 r. zasiedlono te tereny osadnikami z głębi Niemiec. Zmieniono również nazwy niektórych miejscowości.

W 1945 r. ziemia lęborska wróciła do Polski. W latach powojennych często zmieniały się podziały administracyjne, w rezultacie których Gmina Łęczyce została włączona do województwa gdańskiego, a obecnie znajduje się w województwie pomorskim.

Po II wojnie światowej na terenie obecnej Gminy Łęczyce powołano dwie Gminne Rady Narodowe: Łęczyce i Rozłazino. W skład Gminnej Rady Narodowej w Łęczycach wchodziły takie miejscowości jak: Brzeźno Lęborskie, Chynowo, Dąbrowa Brzezieńska, Kaczkowo, Łęczyce, Łęczyn, Pużyce, Świchowo, Świchówko, Świetlino, Strzelęcino, Kisewo, Wysokie i Zielno. Natomiast Gminna Rada Narodowa Rozłazino w swoich granicach posiadała następujące miejscowości: Bożepole Wielkie, Bożepole Małe, Chmieleniec, Dzięcielec, Dąbrówka Wielka, Godętowo, Łówcz Górny, Nawcz, Osiek, Paraszyno, Porzecze, Popowo, Redystowo, Jeżewo, Rozłazino i Wielistowo.

W 1954 roku po uprzednim rozwiązaniu w powiecie lęborskim 8 gminnych rad narodowych (Cewice, Choczewo, Gniewino, Łebień, Łęczyce, Nowa Wieś Lęborska, Rozłazino i Wicko) powołano na ich miejsce 18 gromadzkich rad narodowych. Warto nadmienić, że w latach pięćdziesiątych XX wieku w ramach korekt administracyjnych gromada Strzebielino została oddzielona od powiatu wejherowskiego i włączona w obszar powiatu lęborskiego. W 1960 r. została rozwiązana Gromadzka Rada Narodowa w Brzeźnie Lęborskim, przechodząc pod administrację Łęczyc.

W 1965 r. funkcję przewodniczącego GRN Bożepole Wielkie pełnił Paweł Niedzielin, GRN Łęczyce - Edmund Wolter, a GRN Rozłazino - Władysław Okrój. W 1972 r. do GRN Łęczyce przyłączono Gromadzką Radę Narodową Bożepole Wielkie, gdzie przekazującym był sekretarz - Franciszek Piankowski. Ta sama procedura z dniem 01 stycznia 1973 r. objęła Gromadzką Radę Narodową Rozłazino, której przewodniczącym był Stefan Gabryś. GRN Rozłazino przekazał w zastępstwie za chorego Stefana Gabrysia przewodniczący Gromadzkiej Kultury i Oświaty - Maciej Kaliński. Przyjmującym obie gromady z ramienia Gminy Łęczyce był naczelnik - Jan Saczkowski. Z GRN Rozłazino w obszar Gminy Łęczyce nie weszły takie wsie, jak: Popowo, Okalice i Osiek. Dwie pierwsze przyłączono do Gminy Cewice, a Osiek dużo wcześniej do Gminy Linia, w ramach korekt administracyjnych.

Rok 1973 oficjalnie przyjmuje się za datę utworzenia obecnej formy Gminy Łęczyce. Kolejne reformy administracyjne odbyły się dopiero po 1989 r., jednak nie miały znaczącego wpływu na zmianę nadal aktualnego obszaru Gminy. Od 1998 r. po reformie dwustopniowej administracji (gminy i województw) na trójstopniową (gminy, powiaty i województwa) Gmina Łęczyce została włączona do powiatu wejherowskiego i województwa pomorskiego.

Opracowano na podstawie:

  • Maciej Kaliński „Szkolnictwo wczoraj i dziś w Gminie Łęczyce. Szkoły podstawowe w latach 1945-1995” Łęczyce 1997
  • „Gmina Łęczyce” ISBN 978-83-60823-07-01, Łęczyce 2007
  • „Gmina Łęczyce w Czterdziestoleciu 1973-2013” Łęczyce 2013

Materiały

Tabela zmian niemieckich nazw miejscowości
Tabela​_zmian​_niemieckich​_nazw​_miejscowości.pdf 0.08MB
Wykaz włodarzy samorządowych na terenie obecnej Gminy Łęczyce
Wykaz​_włodarzy​_samorządowych​_na​_terenie​_obecnej​_Gminy​_Łęczyce.pdf 0.23MB
{"register":{"columns":[]}}