Historia

Ślady życia ludzkiego na terenie gminy pochodzą z trzeciego tysiąclecia przed naszą erą. W 1982 roku archeolodzy odkryli na terenie cmentarza w Dobroniu osadę z epoki pucharów lejkowatych, składającą się z 5 gospodarstw. Pierwszym pisemnym przekazem, w którym wymieniono nazwę Dobroń jest akt uposażenia pabianickiego kościoła z 1398 roku informujący o dziesięcinach wsi należących kościołowi, inne źródła podają datę 1366 r.
W XV w. istnienie wsi odnotował w swoich kronikach Jan Długosz. W kronikach w latach 1511 – 1518 wspomniano, że „Dobrun” jest własnością kapituły krakowskiej, powiatu szadkowskiego.
Na obszarze gminy znajdują się następujące zabytki:

Kościół św. Wojciecha zbudowany w latach 1763-1779. Budowa drewniana, modrzewiowa o konstrukcji zębowej, szalowana, na planie krzyża łacińskiego, z trójkątnie zamkniętym prezbiterium. Wewnątrz są trzy ołtarze barokowe, rokokowa chrzcielnica, cenne żyrandole;
Drewniana dzwonnica barokowa o konstrukcji słupowej, nakrytej dachem czterospadowym zwieńczonym iglicą. Powstała około 1769 roku, wewnątrz znajduje się niezależna konstrukcja stalowa, na której zawieszony jest dzwon;
Drewniana przydrożna kapliczka św. Floriana –z XVIII w. - obecnie z młodszą figurką św. Floriana, wstawioną w miejsce rzeźby przedstawiającej św. Jana Nepomucena, przeniesionej do kościoła parafialnego;
Osada młyńska w Talarze – drewniany młyn wodny stojący na lewym brzegu rzeki Grabi, we wsi Talar. Pochodzi z końca XIX stulecia. Jest budowlą dwupiętrową. Zachowały się urządzenia dawnego napędu wodnego. We wnętrzu znajduje się turbina elektryczna. W połączeniu z tym młynem stoi inny młyn z połowy XIX w. - budowla drewniana, jednopiętrowa. Oba młyny są nieczynne;
Drewniany młyn w Baryczy z 1914 r. – stoi na lewym brzegu rzeki Grabi, we wsi Barycz. Częścią budowli jest murowana motorownia, odbudowana w latach 90 – tych. Młyn posiada napęd elektryczny.