Ks. Maciej Sieniatycki
Urodzony 17 lutego 1869 roku w Miechowicach Małych- polski duchowny katolicki, teolog i wykładowca akademicki.
Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Lwowskim w latach 1891–1893. Kolejne lata życia od 1893–1895 spędził na studiowaniu w Gregorianum. W 1895 roku we Lwowie przyjął święcenia kapłańskie. Tam też uzyskał doktorat z teologii w roku 1898. Habilitację z teologii dogmatycznej uzyskał w 1901 we Lwowie. W 1902 został profesorem nadzwyczajnym, natomiast w 1906 – zwyczajnym. W 1908 roku objął katedrę dogmatyki na Wydziale Teologicznym UJ, a następnie pełnił funkcję dziekana tegoż wydziału w latach 1911–1912, 1915–1916, 1921–1922 oraz 1925–1926. W latach 1918–1919 piastował stanowisko rektora Uniwersytetu Jagielońskiego.
Ksiądz Sieniatycki publikował liczne artykuły – głównie z historii teologii – w „Przeglądzie Powszechnym”, „Gazecie Kościelnej”, „Ateneum Kapłańskim” oraz „Przeglądzie Teologicznym”. Przyczynił się do powstania polskiego nazewnictwa dogmatycznego. Występował przeciwko agnostycyzmowi, immanencjonizmowi, ewolucjonizmowi oraz modernizmowi. Apelował do młodzieży o rzetelne kształcenie się dla służenia wyzwolonej Ojczyźnie.
Zmarł 4 lutego w 1949 roku. Został pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.