Kapliczka Biedów w Straszydlu
Typowa, jednopoziomowa kapliczka wotywna z II połowy XIX wieku.
Zbudowana z kamienia rzecznego i polnego dla uczczenia ofiar epidemii cholery, które nawiedzały wieś Straszydle i okolice w latach: 1780 (zmarła prawie połowa mieszkańców wioski), 1831, 1847, 1848, 1855 i 1873. Pierwotnie kapliczka została postawiona nieopodal zbiorowych mogił w przysiółku Czeczyki przy polnej drodze wiodącej ze Straszydla do Przylasku, Lubeni i Hermanowej. W II połowie lat 30. XX wieku została przeniesiona przez fundatorów - Marię i Szymona Biedów – do centrum wsi „by doznawać większej i godnej czci”. Stanęła przy głównym trakcie, prowadzącym z Lubeni przez Straszydle, Leckę i Błażową, na parceli Franciszka Przybyły. Wędrowały tędy liczne pielgrzymki intencyjne z okolicznych miejscowości do Sanktuarium Maryjnego w Borku Starym i nieco dalszej Kalwarii Pacławskiej.
Przed przeniesieniem w kapliczce znajdowała się drewniana „Figura Bożej Męki” (Chrystus Frasobliwy) autorstwa nieznanego, ludowego artysty, która obecnie znajduje się w Muzeum Etnograficznym im. F.Kotuli w Rzeszowie. Została ona zastąpiona gipsową figurką Chrystusa, a jej wyposażenie systematycznie wzbogacano wizerunkami świętych, m.in. św. Antoniego i Matki Boskiej z Lourdes, ofiarowanymi jako wota dziękczynne przez mieszkańców wsi i pielgrzymów.
Autorem znajdującej się obecnie w kapliczce rzeźby „Chrystusa Frasobliwego” z drewna polichromowanego jest parafianin lubeński, mieszkaniec Zarzecza – Bronisław Wilk. Figura zachowuje cechy dawnej ludowej rzeźby i nawiązuje do pierwotnej stylistyki i formy.
Remont sfinansowano ze środków Urzędu Gminy w Lubeni, a prace rekonstrukcyjne wykonało czterech mieszkańców Straszydla. Obecnie stanowi wyjątkowy zabytek ludowej architektury sakralnej i świadectwo historycznej oraz religijnej tożsamości mieszkańców Straszydla i gminy Lubenia.