Kościół świętego Michała Archanioła w Kończycach Wielkich (ulica Kościelna 16)
Drewniany kościół pochodzi z 1777 roku. Wybudowano go w tym samym miejscu, w którym stał jego mniejszy, również drewniany poprzednik. Jak pisze ksiądz Józef Londzin w swojej pracy „Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim”, przez pewien czas, dopóki nie ukończono budowy nowego kościoła, stara świątynia zawierała się w nowej jak w futerale.
Trudno stwierdzić, czy była to pierwsza budowla sakralna w Kończycach Wielkich, o których istnieniu wiadomo z dokumentu „Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis” biskupstwa wrocławskiego z 1305 roku. Parafia istniała tam już z całą pewnością w 1335 roku, gdyż występuje w spisie nuncjusza papieskiego Gerharda, który wymienia także inne parafie dekanatu cieszyńskiego odprowadzające daninę świętopietrza. Do parafii należały również wioski Rudnik, Kaczyce i Hażlach. Wystrój i wyposażenie starej świątyni opisują protokoły powizytacyjne z lat 1679, 1687 i 1719. Od drugiej połowy XVI wieku kościół był wykorzystywany przez ewangelików, co trwało do 1654 roku. Do dzisiaj przetrwały dzwony ze starej świątyni, wykonane w 1489 i 1555 roku, a także dzwon z nowej wieży z 1752 roku. W 1942 roku niemieccy okupanci skonfiskowali dzwon pochodzący z 1623 roku.
Największe zasługi przy powstaniu w Kończycach Wielkich obecnego kościoła poniósł wywodzący się z tej miejscowości ks. Szymon Świeży. Zakupił on „dużo pola i drzewa dla parafii, przez co dostarczył także drzewa na budowę”. Dzięki temu w 1751 roku przy starym kościele wzniesiono nową wieżę. Pozostałą część zaczęto budować w 1774 roku i ukończono w 1777 roku. W 1884 roku budowlę odnowiono.
Drewniany budynek o konstrukcji zrębowej stoi na podmurowaniu. Kościół jest jednonawowy, z węższym i niższym prezbiterium, zwróconym na południowy wschód. Kwadratowa wieża konstrukcji słupowej o pochyłych ścianach ma w przyziemiu kruchtę. Wieńczy ją hełm cebulasty. Polichromia wnętrza pochodzi z 1884 roku. Przy chrzcielnicy rzeźba w stylu rokoko, przedstawiająca św. Jana Chrzciciela udzielającego chrztu Chrystusowi w rzece Jordan. W 1737 rok wykonał ją Maciej Weissman z Frydku. Ołtarze o charakterze barokowym, prawdopodobnie z pierwszej połowy XIX wieku. W głównym ołtarzu rzeźby św. Jana Nepomucena i nieznanego biskupa. W bocznych są figury aniołów, zaś w lewym także rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Ambona rokokowa, wykonana przez Jana Hrabca z Frydku, pochodzi z 1781 roku.
