Gmina
Brańszczyk

Profesor Stanisław Białousz to człowiek renesansu w XXI wieku. Na uznanie zasługuje kariera i dorobek naukowy profesora, współpraca z samorządem gminy Brańszczyk, życiowa postawa i nieustanna obecność profesora w życiu lokalnej społeczności. Większość z nas tu zgromadzonych ma zapewne wiedzę na temat życia oraz działalności pana profesora, ale godzi się przywołać najważniejsze fakty i sprawy tego dotyczące. A wszystko zaczęło się w Starych Budach, gdzie w 1938 roku przyszedł na świat Stanisław Białousz. Rodzice – Jan i Marianna z Kraszewskich - prowadzili gospodarstwo rolne. Profesor ukończył Szkołę Podstawową w Nowych Budach, jest bez wątpienia najwybitniejszym naszym absolwentem. Egzamin maturalny złożył w liceum w Ostrowi Mazowieckiej. Potem z powodzeniem studiował i pracował na wielu uczelniach w kraju i za granicą. Ukończył Wydział Geodezji i Kartografii PW. W roku 1960 rozpoczął pracę w Spółdzielni Geodezyjnej „Plan” przy pomiarach terenów miejskich i pomiarach do klasyfikacji gruntów. W roku akademickim 1961 – 1962 rozpoczął pracę w katedrze gleboznawstwa PW. W latach 1961 – 1964 odbył studia uzupełniające z planowania przestrzennego na Wydziale Architektury PW. W roku 1970 uzyskał stopień doktora nauk technicznych za pracę z zakresu klasyfikacji kategorii gleb. W latach 1971 – 1972 był stypendystą rządu francuskiego i odbył we Francji w INA Paris – Grignon studia uzupełniające z teledetekcji i kartografii gleb połączone z krótkimi stażami w CNRS w Tuluzie ENSA w Montpellier, CNRS, w Nancy, Politechnice w Nancy i Uniwersytecie w Strasburgu. W roku 1978 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Po habilitacji odbył kilka średnioterminowych staży naukowych i dydaktycznych we Francji, Szwajcarii, Belgii, Holandii, USA i Szwecji. W roku 1993 otrzymał od Prezydenta RP tytuł naukowy profesora nauk technicznych. W latach 1984 – 1990 pracował również w niepełnym wymiarze czasu w PEGiK „Geokart” jako konsultant projektów zagranicznych. Okresowo pracował również jako konsultant projektów FAO w Laosie i Bułgarii, jako wolontariusz ONZ przy szkoleniach z zakresu zastosowań teledetekcji i GIS w Azerbejdżanie , Kazachstanie i Bułgarii oraz przy realizacji projektów międzynarodowych w Algierii i Tunezji. Przez cały czas od roku 1961 był zatrudniony w Politechnice Warszawskiej jako nauczyciel akademicki. Był dwukrotnie dziekanem Wydziału, dwukrotnie wicedyrektorem Instytutu Geodezji Gospodarczej oraz Instytutu Fotogrametrii i Kartografii. Założyciel i kierownik studium podyplomowego - Systemy Informacji Przestrzennej, kierownik Zakładu Fotogrametrii oraz zespołu dydaktycznego Teledetekcji i Systemów Informacji Przestrzennej. W roku 2011 podjął pracę jako profesor zwyczajny w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Powietrznych w Dęblinie i wykłada tam teledetekcję oraz GIS. W roku 2013 przyjął zaproszenie Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego do prowadzenia gościnnych wykładów z geoinformacji i zagospodarowania przestrzennego. W 2016 otrzymał dyplom marszałka województwa mazowieckiego za zasługi na rzecz rozwoju województwa mazowieckiego. Jest kawalerem wielu odznaczeń państwowych i branżowych, odznaczony m.in. Złotym Laurem UWM, Jubileuszowym Medalem Politechniki Warszawskiej, jest członkiem tytularnym Francuskiej Akademii Rolniczej, był członkiem zespołów ekspertów MEN, członkiem Komitetu Badań Naukowych, członkiem Rady Nauki, przedstawicielem Ministra Nauki w Międzyresortowym Zespole ds. Badań Kosmicznych, członkiem Rady Naukowej Instytutu Geodezji i Kartografii. Jest członkiem komitetów redakcyjnych pięciu krajowych czasopism naukowych, przewodniczącym komitetu dla Roczników Geomatyki, oraz członkiem „the Peer Review Committe JRC Scientific and Technical Reports”, jest również członkiem komitetu Geodezji PAN. Był wielokrotnie rzeczoznawcą Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, Opracował ponad 50 opinii o pracach doktorskich, habilitacyjnych i wnioskach o tytuł naukowy profesora. W roku 1974 był członkiem i założycielem podkomisji Międzynarodowej Unii Nauk o Glebie, a następnie jej wieloletnim sekretarzem i przewodniczącym. Był przewodniczącym Narodowego Komitetu CIS, współpracy z Międzynarodową Unią Nauk o glebie, członkiem Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodową Radą dla Nauki. Reprezentował Ministra Nauk w GEO High Level Group Komisji Europejskiej. Od roku 1992 jest członkiem European Soil Bureau Network Komisji Europejskiej. W latach 2007 – 2012 był przewodniczącym Rady Polsko-Norweskiego Funduszu Badań Naukowych. Najważniejsze osiągnięcia naukowe dotyczą: klasyfikacji i kartografii gleb, teledetekcji, jest autorem i współautorem metod wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych do wykonywania map, tworzenia systemów informacji przestrzennej. Profesor choć pracuje dla całej ludzkości, to nigdy nie zapomina o miejscu, z którego w połowie lat XX wyruszył w świat. Jest najlepszym ambasadorem Brańszczyka, osiągnięcia profesora są jednym z powodów przyznania Honorowego Obywatela Gminy Brańszczyk. Profesor starał się, żeby z efektów jego badań mogła skorzystać gmina Brańszczyk. Choć mieszka w Konstancinie-Jeziornej, to znajduje czas na aktywny udział w życiu lokalnej społeczności. Jest zafascynowany historią, wierzy, że budowanie pozytywnej przyszłości ojcowizny musi oznaczać szacunek do przeszłości. Profesor imponuje erudycją historyczną. Taką postawę trzeba podziwiać, chwalić, propagować i naśladować. Nie można zapomnieć, że ufundował obraz Jana Pawła II dla szkoły w Nowych Budach, uczestniczył także w pracach dotyczących projektowania i budowy pomnika żołnierzy wojny 1920 roku w Brańszczyku.