Patron SP

Patron Szkoły Podstawowej Nr 9 w Rumi Karol Olgierd Borchardt 1905 - 1986

Karol Olgierd Borchardt urodził 12 marca 1905 r.w Moskwie, zmarł 20 maja 1986 roku w Gdyni - polski pisarz i marynarz, kapitań żeglugi wielkiej. Był synem carskiego lekarza wojskowego i urzędniczki, oboje pochodzili z Litwy. W dzieciństwie, po udaniu się jego ojca na wojnę, wraz z matką wyjechał do Paryża. Po powrocie w 1911 do kraju mieszkali w Wilnie, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a potem do Gimnazjum Humanistycznego im. Adama Mickiewicza. W 1924 roku zdał maturę i wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Stefana batorego w Wilnie. Rok później rozpoczął naukę w Szkole Morskiej w Tczewie, którą ukończył w roku 1928. 26 grudnia 1928 poślubił pilotkę Karolinę Iwaszkiewiczównę, z którą miał córkę Danutę. Następnie pływał na pasażerskich transatlantykach, pełniąc kolejno funkcje oficerskie. W 1936 roku otrzymał dyplom Kapitana żegligi wielkiej. W 1938 r. rozpoczął pracę w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni, obejmując stanowisko zastępcy komendanta żaglowca szkolnego Dar Pomorza.

Wybuch II wojny światowej zastał go na Darze Pomorza w czasie rejsu szkolnego. Został starszym oficerem polskiego flagowego statku pasażerskiego MS Piłsudzki i w listopadzie 1939 r., przeżył jego zatopienie, podczas którego został poważnie ranny w głowę. Po wyleczeniu został starszym oficerem kolejnego transatlantyka, MS Chrobry i w 1940 r. przeżył jego zbombardowanie i zatopienie. Został ponownie ranny, odnowił mu się ciężki uraz z poprzedniego wydarzenia i wskutek tego stan zdrowia utrudniał mu potem służbę na morzu. Za ewakuację załogi Chrobrego otrzymał ponownie Krzyż Walecznych.

W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii, nie mogąc pływać, zaczął pisać opowiadania marynistyczne, które stały się istotą jego twórczości (wszystkie jego książki to zbiory opowiadań). Niemały wpływ na to miał fakt, że doznany uraz głowy spowodował u niego wielomiesięczną, całkowitą bezsenność, z której z trudem go wyprowadzono. Początkowo jednak nie publikował swoich tekstów. Po wyleczeniu w latach 1942–1945 pracował w różnych instytucjach brytyjskich. Po wojnie był organizatorem, a potem dyrektorem polskiego gimnzajum i liceum morskiego w Landywood w Anglii.

W Polsce, uznany ostatecznie za niezdolnego do pływania na statkach z przyczyn zdrowotnych, rozpoczął pracę dydaktyczną w Państwowym Centrum Wychowawnia Morskiego, następnie uczył w Technikum Rybołówstwa Morskiego w Gdyni (1951–1954) i w gdyńskiej Szkole Rybołówstwa Morskiego (1954–1968). 1 września 1968 roku, po połączeniu Szkoły Rybołówstwa Morskiego z Państwową Szkołą Morską, powstała Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, w której wykładał aż do przejścia na emeryturę w listopadzie 1970.

W Gdyni dostał przydział mieszkania w składającej się z dwu pomieszczeń „nadbudówce” (nazwanej przez Borchardta „Siódmym niebem”), umieszczonej na dachu odebranej przedwojennym właścicielom willi w Kamiennej Górze. Obecny właściciel rozbudował willę, tworząc na miejscu tej nadbudówki dodatkowe piętro, tak że obecnie tylko odtworzony z pietyzmem w Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu gabinet kpt. Borchardta przypomina minione czasy.

Od 1958 roku publikował artykuły w czasopismach „Morze”, „Tygodnik Morski”, „Litery”. W 1960 roku wydał książkę Znaczy Kapitan, która cieszyła się dużą popularnością i przyniosła autorowi wiele nagród i wyróżnień. Pozycja ta była wielokrotnie wznawiana i przekładana na języki obce.

Do innych jego zainteresowań należały plastyka, malarstwo akwarelowe i rzeźba. Brał udział w programach telewizyjnych. Zmarł w Gdyni, pochowany na cmentarzu Witomińskim.

Twórczość

Znaczy Kapitan (1960; wspomnienia)
Krążownik spod Somosierry (1963; wspomnienia)
Szaman morski (1985)

Wydane pośmiertnie:

Pod czerwoną różą
Znaczy równik na rumbie – część I Kolebki nawigatorów
Potem, potem – część II Kolebki nawigatorów
Kolebka nawigatorów
Astronawigacja

Otrzymał wyróznienia i nagrody

Nagroda literacka im. Mariusza Zaruskiego za książkę Znaczy Kapitan (1961)
Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za całokształt twórczości (1974)