W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dodatkowo, korzystanie z naszej witryny oznacza akceptację przez Państwa klauzuli przetwarzania danych osobowych udostępnionych drogą elektroniczną.

Historia i patron

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Zgierzu powstał na podstawie Uchwały Nr XIII/69/1990 Miejskiej Rady Narodowej z dnia 25.04.1990 r., w wyodrębnienia samodzielnej jednostki budżetowej Gminy Miasto Zgierz i funkcjonuje od 1 czerwca 1990 r.

Zadaniem Ośrodka, zgodnie z zapisami ww. uchwały, jest diagnozoswanie i zaspokajanie potrzeb pomocy społecznej oraz bieżąca analiza stanu pomocy społecznej i jej koordynacja na terenie miasta Zgierza.

Wykonanie uchwały powierzono Prezydentowi Miasta Zgierza, który w drodze Zarządzenia Nr 7/90 z dnia 17.05.1990 r. dokonał utworzenia Ośrodka poprzez przekształcenie Działu Służb Społecznych Zespołu Opieki Zdrowotnej w Zgierzu oraz Wydziału Zatrudnienia, Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Miejskiego w Zgierzu.

Obecnie Ośrodek Pomocy Społecznej funkcjonuje na podstawie przepisów Ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 z pózn. zm.). Ośrodek realizuje politykę społeczną państwa i miasta mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb oraz pomoc w osiągnięciu warunków życia odpowiadających godności człowieka.

NASZ PATRON – Błogosławiony ojciec Rafał Chyliński

Bł. o. Rafał Chyliński został Patronem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zgierzu na mocy Uchwały nr XVI/129/91 Rady Miasta Zgierza z dnia 5 grudnia 1991 roku w sprawie zmiany nazwy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zgierzu.
 

NASZ PATRON – Błogosławiony ojciec Rafał Chyliński


Ojciec Rafał Chyliński (ur. 6 stycznia 1694 we wsi Wysoczka, zm. 2 grudnia 1741 w Łagiewnikach – obecnie część Łodzi) – błogosławiony Kościoła katolickiego, polski duchowny zakonu franciszkanów. Wychowany religijnie przez matkę, od dziecka okazywał pobożność i miłosierdzie dla biednych. Uczył się w szkole jezuitów w Poznaniu. W 1712 roku zaciągnął się do wojska jako zwolennik króla Stanisława Leszczyńskiego. Został oficerem i komendantem chorągwi. W 1715 r. opuścił wojsko i wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Krakowie.

Śluby wieczyste złożył 26 kwietnia 1716 roku, a w czerwcu 1717 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Życie ascetyczne łączył z posługą misyjną. Był cenionym spowiednikiem, kaznodzieją i opiekunem cierpiących, ubogich, opuszczonych. Jego pobożność oraz miłosierdzie zjednały mu za życia opinię świętości. Ostatnie piętnaście lat przebywał kolejno w Warce, w Krakowie i w Łagiewnikach. W roku 1729 przebywał w Warce w kościele i klasztorze ojców Franciszkanów.

W czasie epidemii udał się do Krakowa by służyć chorym (1736-1738). Choroba przerwała jego posługę potrzebującym. Jego ciało spoczywa w klasztorze w Łagiewnikach (w granicach Łodzi).

Notowane są cudowne zdarzenia za jego pośrednictwem. Wkrótce po śmierci zasłynął łaskami, co spowodowało liczne pielgrzymki do jego grobu, wszczęto proces beatyfikacyjny. 9 czerwca 1991 roku w Warszawie Papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Wspomnienie bł. Rafała Chylińskiego obchodzone jest 2 grudnia.

Zdjęcia (1)

{"register":{"columns":[]}}