Historia szkoły
Historia Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Holonkach
Rok 1929/30
Nauka w nowym gmachu szkolnym w Holonkach rozpoczęła się 3 września 1929 roku.
Pierwszym nauczycielem w nowej szkole był ob.Bojarczuk.
Szkoła liczyła 4 oddziały, klasy były przepełnione dziećmi. Rejon szkolny był dość rozległy, ponieważ należały do niego wsie: Holonki, Puchały Stare, Puchały Nowe, Spieszyn, Widźgowo i kolonie. Frekwencja dzieci w okresie jesiennym i wiosennym była słaba, ponieważ rodzice zatrudniali dzieci pasieniem bydła i kopaniem ziemniaków oraz innymi pracami w gospodarstwie domowym. Stosunek rodziców do szkoły był pozytywny. Zorganizowano Komitet Rodzicielski, który był bardzo aktywny i urządzał przedstawienia, zabawy taneczne, kwesty na cel szkoły, która jako nowa, potrzebowała dużo pomocy naukowych. Szczegółowych danych z kroniki szkolnej, aż do roku 1936 nie ma, ponieważ księga, w której kronika była pisana, została zniszczona podczas II wojny światowej, a zostały z niej tylko kartki zawierające kronikę szkolną od dnia 3 września 1936 roku do 21 czerwca 1939 roku. Według oświadczenia miejscowej ludności szkoła w Holonkach była wyposażona w dostatecznej ilości pomoce naukowe oraz wielką i wartościową bibliotekę, czterolampowy aparat radiowy, zegar ścienny, dużo obrazów i mebli szkolnych. Plac szkolny był dookoła ogrodzony pięknymi sztachetami. Ganek frontowy był oszklony, przy szkole były ogródki kwiatowe: rosły też drzewka owocowe, przeważnie wiśnie i inne, leśne, takie jak brzozy, klony, akacje. Zadrzewienia dokonali uczniowie te szkoły. Wygląd szkoły zarówno wewnętrzny jak i zewnętrzny był bardzo estetyczny i efektywny.
Czas okupacji wojennej- 1939-1944 rok
Po przyjściu Czerwonej Armii szkoła w Holonkach była nadal czynna. Było 6 klas i sześciu nauczycieli. Językiem wykładowym był język polski a język rosyjski był jako przedmiot. W szkole było dużo uczniów. Po przejściu okupanta niemieckiego szkoła w Holonkach była przez jakiś czas czynna , lekcje były prowadzone nie w budynku własnym , lecz w dwóch domach gospodarskich a mianowicie u ob. Okłoty i Banuszuka Jacka. Nauczyciele mieszkali też w domach wiejskich. Budynek szkolny był przez okupanta zarezerwowany dla gestapo, lecz gestapowcy z obawy przed partyzantami w budynku szkolnym nie zamieszkiwali i budynek stał otwarty dla wszystkich i przez wszystkich plądrowany. Toteż duże szkody poczyniono w szkole : ganku i na strychu nie było żadnej szyby , wiele okien dubeltowych zabrano , wiele ławek szkolnych , krzeseł pozabierano , zniknęła biblioteka szkolna, zginęły obrazy i obrazki , radio 4-lampowe , zegar i dużo rzeczy szkolnych zostało pozabierane. W budynku szkolnym miejscowo ludzie pędzili bimber i płot , którym szkoła była dookoła ogrodzona, został całkowicie porwany i spalony, bo jako suchy minerał nadawał się najlepiej. Również została splądrowana stojąca obok świetlica – pozabierano okna, drzwi , stoliki ,ławki wydarto podłogę. Szkoła w Holonkach była tajna. Uczyli się niej Pelczarska, Ptaszkowski i inni.
Rok szkolny 1944/45
Po wyzwoleniu przez armię radziecką i wojsko polskie terytorium polskiego do Wisły w szkole w Holonkach wznowiono naukę. Ciężki był początek. Należało budynek szkolny doprowadzić do porządku: wstawić szyby do wielu okien. Trzeba było szukać stołów, krzeseł, szaf. Nie było opału Gdy te trudności pokonano, rozpoczęto naukę. Nie Było podręczników, pomocy naukowych, obrazków itd. W szkole były cztery klasy i trzech nauczycieli: Pelczarska Teofila, Żurawska, Żołądkowski Józef. Nauczycielka Pelczarska Teofila, która pełniła obowiązki kierownika szkoły, sama-własnoręcznie pisała elementarz i za to otrzymał pochwałę i nagroda pieniężną od władz szkolnych. W marcu 1944roku przybyła do szkoły siostra Pelczarskiej Teofili- nauczycielka Pilżysowa Helena, która została tu zatrudniona na miejsce nauczyciela Żołądkowskiego. Nauczycielka Żurawska została przeniesiona do innej szkoły, Pelczarska wyszła za mąż i wyjechała, została w szkole jedna nauczycielka Pilżysowa Helena, poszczególne klasy uczyła co drugi dzień, ponieważ ze względu na dość wielką liczbę dzieci nie mogła klas połączyć. Nauka tak prowadzona trwała do 1 grudnia 1944roku. Dnia 1 grudnia 1944 roku przybył do Holonek nauczyciel Pilżys Wincenty, który był w obozie w Niemczech, dokąd został wywieziony na roboty przymusowe 20 sierpnia 1943roku.
Budowa naszej szkoły
Pierwsze zebranie nauczycieli i rodziców w sprawie budowy nowej szkoły odbyło się 29 października 1984r.Był to odzew na hasło ,,2500 szkół na 50-lecie Polski Ludowej". Zebranie prowadził dyrektor szkół Eugeniusz Krasowski. Zredagowano wniosek dotyczący ujęcia budowy nowej szkoły w najbliższej pięciolatce tj. na lata 1986-1990 i postanowiono wysłać go do Urzędu Miasta i Gminy w Brańsku. Włodarze gminy wniosek przyjęli i zatwierdzili do realizacji. Dalej nastąpiła cisza. W międzyczasie wybrano Społeczny Komitet Budowy Szkoły. 2 października 1989r. rozpoczęto budowę szkoły w czynie społecznym. Dopiero w 1990r. nowy Burmistrz Miasta i Gminy Brańsk Krzysztof Jaworowski obiecał wsparcie budowy z budżetu gminy. Budowę zakończono i oddano szkołę do użytku 1 września 1999r.