Gmina
Zabrodzie

Zwykle za początek powstania miejscowości, choć to fakt umowny, przyjmuje się datę pierwszej wzmianki w źródłach historycznych. W przypadku Zabrodzia miało to miejsce w 1578 r. Najstarsze zapisy z tego terenu dotyczą parafii w Niegowie i pochodzą z 1465 r. Do parafii należały wtedy między innymi wsie Niegów, Szlobów, Obrąb, Lipiny i Słopsk.

Ziemie tutejsze należały do powiatu kamienieckiego w ziemi nurskiej. W 1526 roku wraz z całym Księstwem Mazowieckim zostały włączone do Korony. Ziemia zabrodzka rozwijała się podobnie jak cała ówczesna Polska — czasy Jagiellonów, Walezego, Batorego i Wazów to rozkwit i bogactwo przerwane Potopem szwedzkim i innymi wojnami z II połowy XVII wieku i początków XVIII.

W 1795r. w wyniku III rozbioru na Bugu została ustalona granica między ziemiami włączonymi do Królestwa Prus i Cesarstwa Austrii. Teren gminy Zabrodzie do 1809 roku należał do Austrii. Dopiero po wojnie Księstwa Warszawskiego z Austrią w 1809 roku tereny na południe od Bugu i Lubelszczyzna weszły w skład Księstwa Warszawskiego. W latach 1810 - 1815 obszar dzisiejszej gminy należał do Powiatu Stanisławowskiego w Departamencie Warszawskim. Później znalazły się w zależnym od Cesarstwa Rosyjskiego Królestwie Polskim.

W czasie powstania styczniowego na terenie Puszczy Kamienieckiej działały oddziały powstańcze. Do największej bitwy w tych okolicach doszło 12 marca 1863 r. pod Fidestem pomiędzy oddziałem pod dowództwem Józefa Matlińskiego a wojskami carskimi. Polegli w tej bitwie powstańcy pochowani są w Kamieńczyku. Do niewielkiej potyczki doszło także nad rzeką Fiszor. W Gaju znajduje się krzyż z granitową tablicą poświęconą poległym wtedy powstańcom.

Według spisu z 1866 r. na terenie obecnej gminy Zabrodzie istniały następujące wioski: Niegów, Wólka Słopska, Słopsk, Ślubów, Wólka Slubowska, Korszlaki, Lucynów, Kolonia, Wysychy (pierwotna nazwa Wysichy), Lipiny, Wagan, Gaj, Młynarze, Płatków, Obrąb, Florianów - Folwark, Zieleniew – Folwark i Mościska. Ogółem 21 wsi z liczbą mieszkańców 359 (bez Zabrodzia i Choszczowego (pierwotna nazwa Choszczew).

W 1867r. została zorganizowana Gmina Zabrodzka należąca do Powiatu Radzymińskiego. Gmina miała 15142 morgi obszaru i 3905 mieszkańców. Wśród stałej ludności było 603 ewangelików i 339 Żydów.

Ważnym wydarzeniem było uruchomienie biegnącej przez teren gminy linii kolejowej. W 1897 roku powstała stacja kolejowa w Mostówce.

W okresie rewolucji 1905 roku ludność okoliczna włączyła się w walkę o polską szkołę. Podczas zebrania wiejskiego w Zabrodziu podjęto uchwałę o wprowadzeniu języka polskiego w szkole i urzędzie.

W rok po wybuchu I wojny światowej do Gminy Zabrodzie dotarł front. Latem 1915 roku Rosjanie wycofali się na wschód czyniąc poważne zniszczenia. Kozacy palili nawet zboża rosnące na polach. Trzy lata niemieckiej okupacji to czas oczekiwania na wolną Polskę, która nadeszła w listopadzie 1918 roku. Podczas wojny polsko - bolszewickiej, na bardzo krótko, na teren Gminy Zabrodzie przyszła armia bolszewicka stąd szykująca się do ostatecznego szturmu na Radzymin i dalej Warszawę. Ku radości mieszkańców, zamiast marszu na zachód, bolszewicy szybko uciekali na wschód. W okresie dwudziestolecia międzywojennego, Gmina Zabrodzie należała do Powiatu Radzymińskiego. Podczas kampanii wrześniowej teren gminy był obszarem krótkich walk między polską 1 Dywizją Piechoty Legionów i Mazowiecką Brygadą Kawalerii a oddziałami niemieckimi. Polskich żołnierzy broniących

linii Bugu wspierał pociąg pancerny „Generał Sosnkowski”. Ostatecznie 11 września wkroczyli Niemcy i zaczęła się okupacja. Bardzo szybko powstały organizacje podziemne, które swoje struktury miały także na trenie gminy.

W sierpniu 1944 roku, kiedy w Warszawie trwało powstanie, oddziały radzieckie atakując od południowego wschodu zajęły Radzymin. Niemcy przygotowali kontratak, w którym wzięła wyładowana z wagonów w Wyszkowie 4 dywizja pancerna. Uderzyła ona wzdłuż linii kolejowej przechodząc przez teren gminy. Ciężkie walki trwały od 12 sierpnia 1944 roku.

W okresie powojennym tereny obecnej gminy należał do Powiatu Radzymińskiego, przemianowanego wkrótce na Wołomiński. Od lat 50-tych, w miejsce gmin tworzone były Gromadzkie Rady Narodowe, które jednak okazały się mało skuteczne w dobrym zarządzaniu. Na początku lat 70-tych rozpoczął się powrót do podziału administracyjnego na gminy i 1 stycznia 1973 powstała Gmina Zabrodzie w zasięgu terytorialnym jaki ma dziś. Do 1975 roku należała ona do Powiatu Wyszkowskiego, a w okresie 1975 - 1998 do województwa ostrołęckiego. Od 1 stycznia 1999 roku gmina jest częścią samorządowego Powiatu Wyszkowskiego.

Od 1990 roku gmina jest samorządna. Przez mieszkańców wybieranych jest 15 radnych, którzy do 1998 roku wybierali wójta. Od 2002 roku wójt wybierany jest w wyborach bezpośrednich.

Od 1990 roku funkcję wójta Gminy Zabrodzie pełnili:

• Jan Boguszewski - 1990 - 1994
• Marek Gołaszewski- 1994 - 2006
• Adam Ołdak – 2006 - 2013
• Tadeusz Michalik – 2013 – 2018
• Krzysztof Jezierski – od 2018

30 czerwca 2004 r. Rada Gminy Zabrodzie podjęła uchwałę o ustanawianiu herbu i flagi gminy.