Patron - Św. Urban I
Święty Urban I był siedemnastym papieżem w historii Kościoła katolickiego. Urodził się w Rzymie, jako syn Poncjana, i sprawował swój pontyfikat w latach 222–230. Jego pontyfikat przypadł na czas rządów cesarza Aleksandra Sewera, który, choć nie prowadził otwartych prześladowań chrześcijan, nie zdołał też zapobiec napięciom i podziałom w łonie samego Kościoła.
W tym okresie wspólnota chrześcijańska w Rzymie była rozdzielona – część wiernych opowiedziała się za antypapieżem Hipolitem, który otwarcie występował przeciwko legalnemu biskupowi Rzymu. Mimo tych trudności Urban I zapisał się jako gorliwy pasterz i wytrwały głosiciel Ewangelii.
Według tradycji, jego nauczanie doprowadziło do licznych nawróceń, wśród których szczególnie wspomina się św. Cecylię, jej męża Waleriana oraz jego brata Tyburcjusza. Papież miał ochrzcić ich osobiście i udzielać im duchowego wsparcia w obliczu prześladowań. Legenda głosi, że poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie, gdy odmówił złożenia ofiary pogańskim bogom – czyn ten miał rzekomo spowodować zburzenie posągu bożka oraz śmierć wielu pogańskich kapłanów.
Został pochowany 25 maja w katakumbach św. Kaliksta przy Via Appia, gdzie zachowała się inskrypcja z jego imieniem w języku greckim. Dzień jego śmierci, 25 maja, jest również dniem, w którym Kościół wspomina św. Urbana I w liturgii – i właśnie tego dnia świętuje go gmina Kobiór, której jest szczególnym patronem.
Święty Urban I od wieków czczony jest jako patron ludzi ziemi – rolników, ogrodników, właścicieli winnic, upraw winorośli oraz tych, którzy modlą się o dobry urodzaj i błogosławieństwo pól. W średniowieczu, w dzień jego wspomnienia, organizowano procesje i modlitwy o ochronę przed burzami oraz błogosławieństwo dla rolniczej pracy.
W ikonografii przedstawiany jest w stroju papieskim, z tiarą i księgą Ewangelii, często z kielichem, krucyfiksem lub gronem winorośli – symbolem jego patronatu nad ziemią uprawną.
Dla mieszkańców Kobióra św. Urban I jest nie tylko postacią z historii Kościoła, ale żywym symbolem troski o wiarę, naturę i lokalną wspólnotę. Jego wspomnienie, obchodzone 25 maja, to nie tylko uroczystość religijna, ale też wyraz przywiązania do tradycji, ziemi i dziedzictwa przodków.