Dzieje Mokobód
Rzeka Liwiec
Mokobody położone są na skraju Wysoczyzny Siedleckiej, w pobliżu rzeki Liwiec po prawej jej stronie. Miejscowość leży na szlaku z Siedlec do Węgrowa, w odległości 17 km od Siedlec i 18 km od Węgrowa.
Historia
Obszar na którym połozone są Mokobody, wielokrotnie zmieniał swą przynalezność. Pierwotnie należał do Polski, od 1041 do 1323 r. do Rusi, o od 1323 do 1569 r. do Litwy, a nastepnie po unii lubelskiej w 1569 r. do Królestwa Polskiego. Przez wiele stuleci wzdłuż rzeki Liwiec przebiegała granica pomiędzy Polską i Litwą a także Mazowszem i Podlasiem. Z uwagi na wielkie znaczenie startegiczne, tereny te miały charakter niespokojnego pogranicza i były miejscem licznych najazdów ruskich, jaćwieskich i litewskich.
Pierwsza wzmianka dotycząca Mokobód pochodzi z roku 1446, gdy wieś była własnością królewską, dzierżawioną przez Jana Mąkobodzkiego, ziemianina drohickiego i kasztelana liwskiego. Następnie właścicielem został Michał Goliginowicz, a po nim w roku 1487 na mocy przywileju Kazimierza Jagielończyka , Iwaszko Litarow Chreptowicz, podskarbi litewski.
Dzięki zabiegom Chreptowicza, Wielki Książę Litewski Aleksander Jagielończyk ] w 1496 roku ustanowił Mokobody miastem, rządzącym się prawem niemieckim chełmińskim. Przywilej lokacyjny potwierdził w 1510 r. król Zygmunt I, który pozwolił również zmienić nazwę na Nowe Miasto, która jednak nie przyjęła się.
Po śmierci kolejnej właścicielki dóbr mokobodzkich Jadwigi córki Chreptowicza, małżonki Jerzego Ościkiewicza, wojewody trockiego, dziedziczyły dobra mokobodzkie ich dzieci; Mikołaj, Jan, Anna i Zofia żona Mikołaja Wrzelowskiego dworzanina królewskiego. W wyniku sporu jaki miał miejsce przy podziale majątku, król Zygmunt wyznaczył w 1540 roku specjalną komisję, która przyznała Mokobody Zofii, powtórnie zamężnej z Janem Kmitą Wojciechowskim Sokołowiczem. Sprzedali oni Mokobody wraz z przyległymi wsiami Łukaszowi Brzeskiemu z Brzozy, co też zatwierdził Zygmunt I dokumentem z 1542 roku. Następnie właścicielami Mokobód były rody Kuncewiczów, Ciecierskich, Słupeckich i w początku XVIII wieku Ostrorogów. Przez większą część stulecia, Mokobody stanowiły własność Ossolińskich herbu Topór. W XIX wieku dobra mokobodzkie należały do Jezierskich, od 1843 roku do Chrzanowskich potem do Kuczyńskich, między innymi do Wandy z Chrzanowskich Kuczyńskiej w 3 ćw. XIX wieku. Ukazem carskim z 1867 roku Mokobody zostały pozbawione praw miejskich, których już nigdy nie odzyskały.
W 1960 r. wieś zniszczył pożar, który strawił 80 zabudowań. W chwili obecnej Mokobody posiadają typowo rolniczy charakter oraz jako siedziba gminy pełnią również funkcje administracyjno-usługowe w stosunku do okolicznych wsi.
