Szkoła Podstawowa Nr 1
im. Józefa Wybickiego w Rumi

26 kwietnia 2002 roku zorganizowano zjazd absolwentów, który połączono z rocznicą 85-lecia istnienia szkoły. Wzięli w nim udział absolwenci, obecni i byli nauczyciele, władze miasta oraz reprezentanci młodzieży uczącej się aktualnie w naszej placówce oświatowej. Trzy, a nawet cztery pokolenia uczniów  z poszczególnych rodzin nie były rzadkością.    

 

W roku szkolnym 2007/2008 dyrektorem szkoły zostaje pani mgr Irena Kopaczewska. Zastąpiła w tej funkcji panią mgr Ewę Paczoska, która odeszła na emeryturę. Funkcję wicedyrektora powierzono pani mgr Gabrieli Maliszewskiej.   Rok 2009 przynosi kolejne zmiany. Drugim wicedyrektorem zostaje pani mgr Alicja Bruska, zastępując w tej funkcji panią mgr Teresę Hebel, która dane stanowisko zajmowała od 1991  roku.    

 

W szkole prężnie działa również Samorząd Uczniowski, który współtworzy życie „jedynki” i jest inicjatorem wielu imprez, a przede wszystkim cieszących się wielkim  powodzeniem  dyskotek.

 

Nauczyciele historii organizują  tzw. „żywe lekcje”, na których rycerze z Bractwa Rycerskiego Zamku w Gniewie zapoznają uczniów z ubiorem, bronią danej epoki. Mogą również toczyć walkę prawdziwymi mieczami.    

 

W szkole zawsze przywiązywano dużą wagę do kultywowania tradycji regionalnych. Nauczyciele historii na lekcjach i na zajęciach Koła Miłośników Regionu przybliżają uczniom kulturę i tradycje naszego regionu. Realizowany jest program autorski „Edukacja regionalna – dziedzictwo kulturowe w regionie”. Na lekcje są zapraszani twórcy i artyści kaszubscy. Od 10 lat uczniowie biorą udział w Miejskich Konkursach Wiedzy o Regionie, gdzie zajmują wysokie lokaty. Obecnie w szkole organizowany jest Konkurs Wiedzy Matematyczno – Historycznej pt. „Z matematyką po regionie”.    

 

W roku szkolnym 2007/2009 przystąpiliśmy do Ogólnopolskiego Programu Wychowania Patriotycznego „Moja Mała Ojczyzna”, gdzie dzieci zdobyły wysoką lokatę i zostały wynagrodzone wyjazdem na obóz letni w góry.                                                                                                           

 

Uczniowie uczestniczyli również w Ogólnopolskim Programie Centrum Edukacji Obywatelskiej pt. „Ślady przeszłości – uczniowie adoptują zabytki”. Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli przygotowali projekt pt. „Gdy gaśnie pamięć ludzka – dalej mówią kamienie”. W ramach tego programu w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko – Pomorskiej w Wejherowie oraz w Domu Kultury w Brodnicy przedstawiono dwie prezentacje.  Była to promocja nie tylko naszej szkoły, ale i miasta.   

 

23 maja 2007 roku, w dniu gdy nasza szkoła obchodziła  jubileusz 90-lecia swojego istnienia, miała miejsce również uroczystość podpisania „Aktu adopcji” ruin XIII wiecznego kościoła oraz otaczającego go cmentarza. Oznacza to, iż uczniowie obiecali dbać o estetykę zabytku i przestrzeni wokół niego.

 

Od 2001 roku działa Koło Turystyczno-Krajoznawcze. Dzieci rozszerzają swoją wiedzę i umiejętności przez poznawanie walorów turystycznych swojego kraju i regionu oraz reprezentują szkołę w Ogólnopolskim Młodzieżowym Turnieju Turystyczno-Krajoznawczym. Przez sześć lat koło prowadziła p. Irena Kopaczewska. Uczniowie przez cztery lata wygrywali etap wojewódzki, a w finale ogólnopolskim zajęli czwarte miejsce. Od 2007 roku opiekunem koła jest p. Dominika Kempa.

 

W ramach integracji z innymi krajami rodzice, nauczycieli i uczniowie mogą wziąć udział w wieczorkach z językiem angielskim, na których dzieci udowadniają, że język ten nie jest im obcy. Tak było w roku 2003, kiedy wystawiono dwa przedstawienia: „Czerwonego Kapturka” i „Rzepkę’. Obie inscenizacje zrealizowano w języku angielskim. Podobnie było w roku 2007, kiedy można było obejrzeć aż trzy przedstawienia.

 

Tematyka związana z ochrona środowiska była realizowana w latach 2005 – 2008 w ramach międzynarodowego programu Socrates – Comenius. Nasza szkoła współpracowała ze szkołami z Turcji, Danii, Hiszpanii, Szkocji oraz Grecji. Tytuł programu brzmiał:  „Eko-szkoła jako podstawowy filar edukacji europejskiej XXI wieku”.   W każdej ze szkół omawiane były problemy związane z ochroną środowiska, podkreślając właściwy stosunek ludzi do różnych form życia jak i zasobów naturalnych. Każde państwo gościło też przedstawicieli pozostałych szkół w czasie tzw. wizyt roboczych. Nasza szkoła także w nich uczestniczyła, a w  maju 2006 roku zorganizowaliśmy pobyt reprezentantów szkół partnerskich w naszej szkole.

 

Od roku szkolnego 2009/2010 nasza szkoła uczestniczy w kolejnym programie Socrates – Comenius, tym razem współpracujemy z Niemcami, Włochami, Anglią oraz Turcją nad tematem „Moja rodzina – moim skarbem.” Projekt ten ma na celu uświadomić uczniom, jak ważne są wartości rodzinne we współczesnym świecie. We wrześniu 2009 roku reprezentanci naszej szkoły uczestniczyli w wizycie roboczej w Hanowerze, zaś w grudniu 2009 roku gościliśmy szkoły partnerskie w naszej szkole.

 

Do tradycji szkoły należy:

Od 2003 roku bierzemy udział w Międzynarodowym Zlocie Miłośników Tradycji Mazurka Dąbrowskiego, na którym uczniowie przedstawiają swoją  szkołę i biorą udział w lekcjach dotyczących  Jozefa Wybickiego  i wycieczkach do miejsc z nim związanych.

 

W szkole prężnie działa Klub Młodego Wolontariusza, który w 2007 r. został uznany za najaktywniejszy w mieście. Uczestnicy klubu nie tylko poznają zadania związane z pracą na rzecz bliźniego, ale również podejmują próbę pomocy swoim koleżankom i kolegom ( np. roznoszenie mleka i owoców klasom młodszym, pomoc w świetlicy i stołówce, czytanie młodszym dzieciom, pomoc w nauce). Poza tym biorą udział w akcjach charytatywnych.

 

Nasi uczniowie lubią brać udział w:

 

Dużą wagę przykłada się w szkole do wychowania młodzieży w duchu patriotycznym. Dlatego akademie z okazji np. Święta Niepodległości czy Konstytucji 3 Maja są niezwykle uroczyste.

 

Tradycja i sprawy „małej ojczyzny” są także kultywowane. Udział dzieci w konkursie recytatorskim „Rodno Mowa” przynosi im duże sukcesy. Swoją wiedzę o Kaszubach można pogłębiać na lekcjach języka kaszubskiego.

 

Wspaniała praca biblioteki, szczególnie zajęcia z biblioterapii, konkursy i lekcje biblioteczne cieszą się niezwykłym zainteresowaniem.

 

Szczególną troską otacza się również i te dzieci, które mają trudności ze znalezieniem swojego miejsca w szkole i w środowisku. Uczęszczają one na zajęcia odbywające się w świetlicy socjoterapeutycznej.

 

Podobną pracę prowadzi wspólnie z wychowawcami pedagog szkolny.

 

 

KALENDARIUM SZKOŁY W SKRÓCIE

---

 

 

LATA DWUDZIESTE

---

W 1916/17 wybudowano szkołę katolicką, gdzie przez cały ciąg swego istnienia nauczało szereg niemieckich nauczycieli, jak: Pohlman, Litzau, Doring, Schutz, Paulos, Stiewmer, Stim i Czapiewski. Była to jednoklasowa szkoła, budowana z drewna, słomą kryta. Kiedy liczba mieszkańców w Rumi zwiększała się corocznie, najczęściej dzięki kolonistom niemieckim nasyłanym przez rząd pruski, gmina przy pomocy rządu niemieckiego rozpoczęła budowę większej nowej szkoły, burząc starą. Podczas gdy budowano nową szkołę nauka odbywała się w budynku oberżysty p. Redlina.

 

Tak więc w roku 1917 stanęła nowa piękna szkoła, mająca trzy klasy i trzy pomieszkania nauczycielskie. Klasy rozmieszczone są na dole, zaś pomieszkanie dla pierwszego nauczyciela, znajdują się trzy pokoje i kuchnia. Na dole dwa duże pokoje i kuchnia, oraz dla trzeciego nauczyciela dwa mniejsze pokoiki i bardzo mała kuchenka (jeszcze nie skończone, brak pieców i drzwi)na piętrze. Projektowane było w planie, aby ze strychu, który przylega do mieszkania drugiego nauczyciela,a należy pierwszemu nauczycielowi, w razie potrzeby wybudować czwartą klasę... 

 

 

LATA TRZYDZIESTE

---

Na początku roku szkolnego 1930/1931 przeniesiono dotychczasowego kierownika Hilarego Jarzębińskiego pracy w powiecie działdowskim, powołując jednocześnie z dniem 16 października na to stanowisko Alfonsa Murawskiego. W chwili przejęcia stan szkoły przedstawiał się następująco: grono pedagogiczne liczyło siedmiu nauczycieli i tyleż oddziałów, z tym że uczniowie klasy pierwszej uczęszczali do dwóch równoległych klas; zapisanych było 272 uczniów, w tym 132 dziewczynki.

 

 

Nowy kierownik dbał nie tylko o edukację młodzieży, ale także dorosłych organizując kursy wieczorowe, na których wykładano język polski, rachunki, geografię i śpiew. Staraniem nowego kierownika starsi uczniowie i chętni mieszkańcy Rumi mieli możliwość obejrzenia 8 lutego 1931 roku "obrazów filmowych" w jednej z sal szkolnych. Tłumnie przybyła publiczność podziwiała krótkie filmy o powstaniu styczniowym, Watykanie i na zakończenie o walce z alkoholizmem.

 

Tego typu działalność na rzecz środowiska przewija się przez cały okres kadencji kierownika Murawskiego. Niestrudzenie organizuje festyny "kulturalno-sportowe" z okazji świąt narodowych, w tym najuroczystszy 3V, zabawy połączone najczęściej ze zbiórką pieniędzy na rzecz szkoły, szkolenia i kursy dla rodziców, akademie okolicznościowe, np. z okazji imienin marszałka Piłsudskiego, a także Gwiazdki szkolne, w czasie których wszystkie dzieci otrzymywały drobne, słodkie upominki, a najbiedniejsi specjalne paczki z żywnością i odzieżą.

 

Wiosną klasy udawały się na wycieczki po najbliższej okolicy, połączone z wykładami historii i geografii. W czasie takiej wycieczki w 1932 roku odkryto nawet pięć grobów skrzynkowych.

 

Wobec rozwoju i rozbudowy Gdyni liczba uczniów szybko rosła. We wrześniu Rada Szkoły uchwaliła jednogłośnie budowę nowej szkoły o 14 salach lekcyjnych i wystąpiła do Inspektora Szkolnego o przydział odpowiednich funduszów. Własnym sumptem przeprowadziła natomiast podłączenie klas i mieszkań nauczycielskich do nowej sieci elektrycznej, a także zakup ławek dla uczniów. Z inicjatywy kierownika grono pedagogiczne opodatkowało się w wysokość 2 zł. Na zakup zegara szkolnego, co przyczynić się miało do "ujednolicenia czasu i punktualności". W czasie kryzysu gospodarczego kierownik Murawski i proboszcz Kirstein powołali do życia Komitet Parafialny, którego celem stała się pomoc bezrobotnym i głodującym mieszkańcom Rumi. Przy straży pożarnej wybudowano specjalną kuchnię, w której od 20 stycznia 1932 roku wydawano obiady i chleb dla około 900 osób, a dla niemowląt mleko i bułki. Rozdzielano również węgiel przyznany przez Komitet Pomocy Bezrobotnym.

 

W latach trzydziestych rozpoczęto przeprowadzanie badań okresowych wśród uczniów. Niestety stan zdrowia wielu dzieci był bardzo zły. Stwierdzono "wysoki procent dzieci o powiększonych gruczołach i chorowitych". Było to zapewne skutkiem kryzysu i powszechnego bezrobocia. Z tych powodów wielu ludzi przybywało do Rumi licząc na zatrudnienie w Gdyni. Bardzo szybko rosła liczba uczniów szkoły - w roku szkolnym 1932/1933 było ich 495. W takiej sytuacji Rada Szkolna wynajęła dodatkowo trzy izby z przeznaczeniem na klasy. Liczba oddziałów wzrosła do jedenastu. Taki stan utrzymał się do wybuchu II wojny światowej.

 

 

LATA CZTERDZIESTE I PIĘĆDZIESIĄTE

---

Po wyzwoleniu w marcu 1945 roku jak podaje kronika szkoły "Rumia przedstawia smutny obraz, bowiem Biała Rzeka i lotnisko są zupełnie zniszczone i zburzone, tak że nie ma domu, który mniej lub więcej został uszkodzony. Budynki szkolne w Rumi i w Białej Rzece spaliły się doszczętnie, a szkoła w Zagórzu tak dalece ucierpiała, że odremontowanie jej będzie wymagać dłuższego czasu. jedynym budynkiem szkolnym, który jako tako ocalał, to szkoła w Rumi - Janowie".

Dnia 18 kwietnia nominację na kierownika szkoły wraz z poleceniem zorganizowania szkolnictwa w Rumi otrzymał Bernard Borkowicz. Zadanie to było niezwykle trudne, ponieważ jak sam pisze:"...budynek (w Janowie) był okropnie zniszczony i pozawalany różnym sprzętem wojennym. Izby szkolne oprócz gołych ścian i zbitych szyb nie posiadały żadnego urządzenia. Należało więc zbierać ławki, krzesła, stoliki, szafy, biurka i tablice szkolne". W czasie pierwszego zapisu dzieci z całej Rumi zgłoszono 727 uczniów. Naukę rozpoczęto 30 kwietnia 1945 roku.

 

W ciągu maja i czerwca grono pedagogiczne i liczba uczniów stale się powiększały. Powrócił także przedwojenny kierownik szkoły Alfons Murawski, który ponownie objął funkcję z dniem 15 maja 1945 roku. Rok szkolny zakończono 14 lipca. Szkoła liczyła wówczas 1094 dzieci. W tym, jak i następnym roku szkolnym nikt spośród uczniów promocji nie otrzymał ze względu na zaległości wojenne i ogólnie niski poziom. Nauka odbywała się w dalszym ciągu w szkole w Janowie, nawet po oficjalnym podziale 1 września 1947 roku na dwie szkoły. Palącą potrzebą było jak najszybsze odbudowanie i uruchomienie szkoły w Rumi. W tym celu "Komitet Rodzicielski, Zarząd Gminy i społeczeństwo rejonu szkolnego Rumia wytężyło wszystkie siły ażeby odbudować zniszczony przez okupanta budynek szkolny w Rumi, Plac Wolności 4 (obecnie Kościelna 6). Już jesieniom 1947 ruszyły prace dzięki obywatelskiemu ustosunkowaniu się Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska, która zaofiarowała 1 wagon wapna na budowę szkoły. W związku z tym rozpoczęliśmy prace murarskie. W międzyczasie zbieraliśmy fundusze na miejscu i czyniliśmy starania o dotację rządową. (...) W tym czasie wymurowano ściany zewnętrzne, oraz częściowo mury wewnętrzne, założono belkowanie nad wszystkimi klasami. "Kierownik Murawski, który wiele troski i starań wkładał w odbudowę szkoły, borykał się z trudnościami w zdobyciu nawet najbardziej podstawowych materiałów budowlanych.

 

Do pomocy zmusił władze gminne, które zwoziły wszystkie materiały budowlane, a także dostarczyły w potrzebnych ilościach żwir, cement i wapno. W kronice szkoły zapisał również: "Nad odgruzowaniem szkoły pracowali dając przykład: Gminna Rada Narodowa z wójtem na czele, Straż Pożarna, młodzież szkolna z nauczycielstwem, kolonie letnie, Obóz Harcerski Służby Polsce, oraz miejscowe społeczeństwo". Prace budowlane postępowały w zadowalającym tempie, należało pomyśleć o wyposażeniu szkoły. W tym celu młodzież przez kilka jesiennych dni zbierała buczynę w leśnictwie Zagórze, a nauczyciele przeprowadzili pieniężną zbiórkę domową. Finansowo pomagało Kuratorium i Komitet Rodzicielski.

 

"Gorączkowa praca panowała w tutejszej szkole w dniach 7 i 9 maja (1949 r.). Przewożono i przesuwano inwentarz szkoły do nowo odbudowanego gmachu szkolnego. (...) Umeblowanie szkoły jest prawe bez zarzutu, albowiem 4 klasy mają nowe i odpowiednie umeblowanie. Ostatniego dnia przystąpiono do dekoracji gmachu. Uroczystość otwarcia szkoły odbyła się o godz. 9 tej (10 maja 1949r.) na boisku szkolnym w obecności wójta Dudzika i członków Rady Gminnej, przedstawicieli członków Komitetu Rodzicielskiego, Komitetu Gminnego PZPR, Przedstawicieli organizacji społecznych, politycznych, rodziców - licznie zebranych, nauczycielstwa i młodzieży szkolnej. (...) Kierownik szkoły podziękował wszystkim, którzy przyczynili się do zrealizowania tego dzieła i prosił o dalszą opiekę władz jak też rodziców nad szkołą. Dzieci wykonały kilka deklamacji i śpiewów." Odbudowa szkoły stała się faktem.

 

W stosunku do lat przedwojennych diametralnie zmieniła się działalność wychowawcza szkoły. Kultywuje się inne rocznice i święta. Nikt już nie organizował obchodów z okazji odzyskania niepodległości 11 listopada 1918 roku, czy choćby, zawsze hucznie obchodzonej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Te uroczystości zastąpione zostały pochodami pierwszomajowymi, akademiami z okazji Dnia Współpracy Rewolucyjnej z ZSRR, rocznicami utworzenia Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego. Szczególnie dużo starań wkładano w obchody Miesiąca Przyjaźni z ZSRR i rocznic urodzin Lenina, później Stalina. Rozpoczynając swą działalność bodaj najważniejsze organizacje młodzieżowe - harcerstwo i Towarzystwo Przyjaźni Polsko - Radzieckiej. Młodzież i pedagodzy podejmują zobowiązania i czyny z okazji zjazdów i kongresów partyjnych. W kronice coraz więcej miejsca poświęca się wydarzeniom państwowym i powszechnie obowiązującej propagandzie socjalistycznej. Popołudniami szkoła prowadziła kursy dla dorosłych, wywodzących się ze środowiska robotniczo - chłopskiego. Organizuje też rozdział żywności i odzieży pochodzącej z UNNRY i PCK Inspektoratu Szkolnego.

źródło: "Historia i teraźniejszość Szkoły Podstawowej nr 1 w Rumi im. Józefa Wybickiego"
Autor: Gabriela Schwartz

 

 

LATA SZEŚĆDZIESIĄTE

---

W latach sześćdziesiątych działa już świetlica szkolna i sala gimnastyczna. Większość uroczystości szkolnych organizowana była we współpracy z Towarzystwem Szkół Świeckich, przedstawicielami Ludowego Wojska Polskiego, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Duży nacisk kładziono na działalność takich organizacji jak: ZHP, Szkolne Koło Odbudowy Kraju i Stolicy, Towarzystwo Odbudowy Szkół, Koło Przyjaciół Związku Radzieckiego i Spółdzielnię Uczniowską "Promień".

 

Dnia 1 września 1962 roku Kierownik Alfons Murawski przeszedł na zasłużoną emeryturę. Stanowisko po nim objął Wojciech Sikorski. Okres jego kadencji to systematyczny wzrost liczby dzieci i stale pogarszające się warunki lokalowe. Nauka w szkole odbywała się na pełne dwie zmiany. Od roku szkolnego 1963/1964 powstały w szkole dwie pierwsze klasy specjalne, których liczba w następnych latach stale rosła. Pogorszyło to znacznie średnie wyniki nauczania. Procent uczniów z ocenami niedostatecznymi oscylował przez cały czas istnienia klas specjalnych wokół 15 - 20%. Razem z nowym dyrektorem pracę w szkole podjęła młoda nauczycielka Czesława Lewandowska, późniejsza długoletnia wicedyrektorka i dyrektorka.

 

Rok szkolny 1965/1966 był rokiem przejścia na ośmioletni system nauczania. Wydłużenie edukacji na poziomie podstawowym objęło dzieci, które do dnia 1 lipca nie ukończyły 14 roku życia. Pozostali siódmoklasiści ukończyli szkołę podstawową. W okresie kadencji Wojciecha Sikorskiego szkoła aktywnie włączyła się do pracy w ZHP, rozpoczęła organizowanie zabaw dla dzieci i młodzieży w okresie ferii zimowych. Wówczas do tradycji szkolnej weszły choinki dla uczniów w czasie ferii i Dzień Sportu Szkolnego w Dniu Dziecka. Komitet Rodzicielski coraz aktywniej włączał się w życie szkoły, prowadząc działalność związaną nie tylko bezpośrednio z akcjami na rzecz dzieci. Podjął, między innymi, czyn społeczny z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego i zradiofonizował szkołę. Sprzęt i materiały zakupił z własnych funduszy, natomiast prace instalatorskie wykonano w czynie społecznym. Nawiązana została wieloletnia współpraca z Kopalnią Węgla Kamiennego "Rozbark" w Bytomiu. Dzieci ze Śląska przyjeżdżały na kolonie letnie do naszej szkoły, a kopalnia gościła uczniów naszych klas ósmych. Pomagała również finansowo w wielu remontach bieżących. Na koszt kopalni położono nowy parkiet na sali gimnastycznej. W latach sześćdziesiątych urządzono boisko szkolne, położono płyty chodnikowe między szkołą a świetlicą, ogrodzono teren, założono trawniki. Wiele tych prac wykonano w czynie społecznym.

 

Dnia 1 września 1967 roku stanowisko zastępcy kierownika szkoły objęła Czesława Lewandowska. W składzie Rady Pedagogicznej znajdowali się już późniejsi długoletni wierni szkole pracownicy: Władysława Bielicka, Bogdan Błoch, Teresa Grądzka, Jadwiga Elas, Anna Gowińska, Jawiga Konkol, Helena Roczniak, Salomea Rychert.


źródło: "Historia i teraźniejszość Szkoły Podstawowej nr 1 w Rumi im. Józefa Wybickiego"
autor: Gabriela Schwartz

 

 

LATA SIEDEMDZIESIĄTE

---

Po wielu przygotowaniach przystąpiono w roku 1972 do budowy boiska - lodowiska na terenie szkoły. Dotacje finansowe otrzymaliśmy od kilku zakładów pracy z Rumi, a większość prac wykonana została czynem społecznym. Budowę ukończono w roku następnym, ale z lodowiska korzystali uczniowie i mieszkańcy Rumi już zimą 1972/1973 r.

 

Rok szkolny 1973/1974 obfitował w ważne wydarzenia. Po raz pierwszy odbyło się ślubowanie oraz pasowanie na uczniów klas pierwszych w bogatej i uroczystej oprawie. Rozpoczęto wprowadzenie w życie ustawy o powszechnej 10-letniej szkole średniej. Na akademii z okazji 56 rocznicy Rewolucji Październikowej gościliśmy marynarzy z radzieckiego statku, co było niemałym wyróżnieniem. W ramach nowego dwuokresowego podziału roku szkolnego wprowadzano każdego miesiąca w szkole tzw. "Dni Otwarte", które przyczynić się miały do utrzymania stałego kontaktu rodziców ze szkołą. Wreszcie 30 stycznia 1974 roku Rada Pedagogiczna podjęła następującą uchwałę: "Dla uczczenia XXX-lecia Polski Ludowej Rada Pedagogiczna postanawia nadać szkole imię Franciszka Zubrzyckiego. Uroczystości zaplanowano na dzień 12 października 1974 r. tj. w rocznicę powstania Ludowego Wojska Polskiego". Uchwałę poparł Komitet Rodzicielski, a zaakceptowały władze powiatowe i Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego w Gdańsku. Niezawodny Komitet Rodzicielski podjął się ufundowania sztandaru i tablicy pamiątkowej. Projekt sztandaru wykonała nauczycielka Helena Roczniak. Dużym sukcesem, bo przyznaniem głównej nagrody, zakończył się występ chóru szkolnego pod kierunkiem Władysławy Miłosek na V Ogólnopolskim Festiwalu Pieśni o Morzu.

 

Początek następnego roku szkolnego zdominowały przygotowania do nadania imienia szkole. Dyrektor Wojciech Sikorski tak opisał to w kronice szkoły: "W miesiącu wrześniu i na początku października młodzież szkolna, Rada Pedagogiczna, personel szkoły i Komitet Rodzicielski dużo uwagi poświęcili na przygotowania do uroczystości. Uroczystość odbyła się 11 października 1974 r. początek o godz. 12oo. W uroczystości udział wzięli: przedstawiciele władz partyjnych i państwowych powiatu wejherowskiego i miasta Rumi na czele z I sekretarzem KP PZPR w Wejherowie, przedstawiciele organizacji politycznych i społecznych, brat patrona szkoły wraz z małżonką, przedstawiciele rumiańskich zakładów pracy i szkół, rodzice, nauczyciele i młodzież szkolna. (...) Po części oficjalnej odbyła się część artystyczna. Uroczystość została wysoko oceniona przez władze partyjne i szkolne. Skromne przyjęcie dla gości przygotowane zostało przez Zakład Opiekuńczy WSS Społem w Gdańsku, Oddział w Rumi." W tymże roku szkolnym zlikwidowano w szkole klasy specjalne, a otwarto ognisko przedszkolne.

 

W roku szkolnym 1976/1977 rozpoczęły pracę w Szkole Podstawowej nr 1 na stanowiskach nauczycielskich przyszłe dyrektorki: Genowefa Krzywkowska i Ewa Paczoska.

 

Utrwaliła się praktyka wykonywania przez uczniów w okresie jesiennym tzw. praw społecznie użytecznych. Najczęściej pracowano przy zbiorze ziemniaków w PGR Łężyce. Zarobione pieniądze zasilały konto Samorządu Uczniowskiego poszczególnych klas, a przeznaczone były na wiosenne wycieczki.

 

W dalszym ciągu nie uległa poprawie trudna sytuacja lokalowa naszej szkoły. W latach siedemdziesiątych uczęszczało do szkoły ok. 700dzieci. Liczba ta spadła do ok. 570 po otwarciu Szkoły Podstawowej nr 8.

źródło: "Historia i teraźniejszość Szkoły Podstawowej nr 1 w Rumi im. Józefa Wybickiego"
autor: Gabriela Schwartz

 

 

LATA OSIEMDZIESIĄTE

---

Rok szkolny 1980/1981 rozpoczął się z opóźnieniem ze względu na strajki, jakie ogarnęły niemal wszystkie zakłady Trójmiasta i Polski. W ich wyniku powstały także w naszej szkole niezależne związki zawodowe "Solidarność". Nastąpiła również zmiana na stanowisku dyrektora. Dotychczasowy dyrektor, Wojciech Sikorski, został powołany na stanowisko Inspektora Oświaty i Wychowania w Rumi. Od dnia 15 października 1980 roku funkcję tę sprawował Apolinary Bittner, długoletni działacz państwowy i oświatowy, przez ostatnie pięć lat naczelnik miasta Rumia. W czasie kadencji nowego dyrektora rozmachu nabiera praca szkolnej drużyny ZHP.

 

Wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku spowodowało zawieszenie zajęć szkolnych od 14 grudnia do 3 stycznia 1982 roku. Dyrektorzy i nauczyciele pełnili w tym czasie dyżury. Pogłębiły się trudności w zaopatrzeniu rynku w artykuły żywnościowe. Do szkoły dotarło ponad 80 paczek ze słodyczami od dzieci z Bułgarii. Wszystkie komisyjnie podzielono w śród ogółu uczniów.

 

W czasie obowiązywania stanu wojennego wszyscy nauczyciele musieli przejść tzw. weryfikacje, a szkoła była często kontrolowana przez inspektorów oświaty i wychowania, wizytatorów i przedstawicieli Wojewódzkiej Inspekcji Szkolnej pod kątem realizacji treści ideowo - wychowawczych.

 

Postawa naszego dyrektora, zawsze stojącego po stronie pracowników, doprowadziła do prawdziwej, niespotykanej i spontanicznej konsolidacji grona pedagogicznego.

 

Zgodnie z obowiązującymi w czasie stanu wojennego i później wytycznymi, szkoła nawiązała ścisłe kontakty z jednostką wojskową w Dębogórzu i przedstawicielami ZBoWiD.

 

W połowie lat osiemdziesiątych palącym problemem stała się rozbudowa szkoły i remont sali gimnastycznej. Bieżących remontów wymagały także pomieszczenia dydaktyczne i korytarze. W listopadzie 1985 roku rozpoczął się długo oczekiwany remont sali gimnastycznej, połączony z rozbudową tzw. "nowej szkoły". Prace ukończono dopiero w lutym 1988 roku.

 

W tymże samym roku powstał opracowany przez uczniów i zatwierdzony przez Radę Pedagogiczną regulamin szkoły.

 

Rok szkolny 1984/1985 to okres, kiedy funkcję dyrektora sprawowała długoletnia wicedyrektor - Czesława Lewendowska. Jej zastępcą została późniejsza dyrektorka - Genowefa Krzywkowska. W następnym roku szkolnym stanowisko wicedyrektora objął Adam Fiertek, który sprawował tę funkcję przez dwa lata.

źródło: "Historia i teraźniejszość Szkoły Podstawowej nr 1 w Rumi im. Józefa Wybickiego"
autor: Gabriela Schwartz

 

LATA DZIEWIĘĆDZIESIĄTE

---

Transformacja ustrojowa z roku 1989 przyniosła także głębokie zmiany w szkolnictwie. Szkoła nasza stała się, tak jak wszystkie szkoły w Rumi, szkołą samorządową. Wprowadzono we wszystkich klasach naukę religii i nową skalę ocen. Wobec trudności finansowych zaczęto organizować przy udziale Rady Rodziców bale dobroczynne, z których dochód przeznaczano na zakup potrzebnego sprzętu. W ten sposób szkoła wzbogaciła się o telewizory, magnetowid, radiomagnetofony, a nawet komputery.

 

Z dniem 31 marca 1991 roku na emeryturę odeszła dyrektor Genowefa Krzywkowska, a jej miejsce zajęła decyzją Rady Pedagogicznej dotychczasowa wicedyrektor Ewa Paczoska. Funkcję zastępcy grono nauczycielskie powierzyło Barbarze Nastały. Wybór dyrektora potwierdzony został jednogłośną decyzją komisji konkursowej w luty 1992 roku. Wobec zwiększenia liczby oddziałów od 1 września 1992 roku koniecznym stało się powołanie drugiego wicedyrektora. Została nim Irena Kopaczewska.

 

Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 27 sierpnia 1993 r. podjęto uchwałę o zaprzestaniu używania imienia Franciszka Zubrzyckiego.

 

Pierwsza połowa lat dziewięćdziesiątych to okres, w którym szkoła aktywnie uczestniczy w organizacji wszelkiego rodzaju imprez środowiskowych, takich jak festyny na stadionie MOSiR-u, czy choćby przedstawienia jasełkowe. Zebraniom rodziców towarzyszą wystawy prac uczniów lub inne, takie jak wystawa fotograficzna "Rumia wczoraj i dziś", cieszące się dużym zainteresowaniem. Nasi uczniowie coraz częściej uczestniczą z dużym powodzeniem w różnego rodzaju konkursach, turniejach, przeglądach i zawodach sportowych. W ramach tzw. regionalizacji w nauczaniu nawiązaliśmy ścisły kontakt ze Zrzeszeniem Kaszubsko - Pomorskim.

 

W ramach współpracy gminy Rumia ze szwecką gminą Hultsfred kilkakrotnie gościliśmy nauczycieli z tamtejszych szkół, a uczniowie nawiązali kontakty listowne. Pracownicy pedagogiczni szkoły, podczas pobytu w Szwecji mieli okazję zapoznać się z metodami pracy w tamtejszych placówkach oświaty.

 

Niezapomnianych przeżyć i wrażeń dostarczył na pewno wszystkim uczniom i pracownikom szkoły dzień 23 maja 1997 roku. W tym dniu uroczyście nadano szkole imię Józefa Wybickiego oraz wręczono sztandar z białym orłem na czerwonym tle z jednej strony i z wizerunkiem patrona z drugiej.  Odsłonięto również tablicę poświęconą twórcy hymnu narodowego, ufundowaną przez Radę Rodziców.

 

 

Powodzeniem kończy się udział uczniów w konkursach przedmiotowych stopnia wojewódzkiego, szczególnie historycznych, matematycznych, fizycznych, biologicznych i polonistycznych. Nie brak nam również osiągnięć artystycznych. Szkoła zdobywa nagrody i wyróżnienia w rejonowych i miejskich konkursach plastycznych.

 

Z okazji 40-lecia nadania Rumi praw miejskich wzięliśmy udział w konkursie wiedzy o Rumi i regionie, zajmując I miejsca w każdej kategorii wiekowej.

 

Uczniowie nasi rokrocznie zajmują czołowe miejsca w eliminacjach miejskich konkursów recytatorskich. Jako jedyni reprezentują miasto w finałach wojewódzkich konkursu poezji kaszubskiej "Rodno Mowa" w Chmielnie.

 

Szkoła jest inicjatorem i organizatorem różnorodnych imprez miejskich, spośród których wymienić należy:

Wśród osiągnięć sportowych wspomnieć należy sukcesy lekkoatletyczne w Igrzyskach Młodzieży Szkolnej stopnia wojewódzkiego i miejskiego, a także czołowe miejsca w grach zespołowych i imprezach masowych (Bieg Pokoju, Ogólnopolski Bieg Pamięci Ofiar Piaśnicy). Sukcesem kończą się również występy naszych reprezentantów w turniejach szachowych.

 

źródło: "Historia i teraźniejszość Szkoły Podstawowej Nr 1 w Rumi im. Józefa Wybickiego"
autor: Gabriela Schwartz