Wskazówki do pracy z uczniem nadpobudliwym w szkole

Wskazówki do pracy z uczniem nadpobudliwym w szkole.

Musi istnieć w środowisku pewna hierarchia, wiadomo kto w danym miejscu rządzi: Szkoła – dyrektor; klasa – nauczyciel; korytarz szkolny, teren szkoły – każdy pracownik szkoły ma prawo wydać polecenie; stołówka – pani kucharka; dom – rodzice; dom dziadków – dziadkowie. Im jaśniejsze granice i przejrzysty system tym łatwiej dziecku funkcjonować.
Wszystkie środowiska gdzie funkcjonuje dziecko muszą ze sobą współpracować, rozmawiać o problemowych zachowaniach, dzielić się swoimi spostrzeżeniami na ile i co działa ze stosowanych metod wychowawczych. Powinna istnieć też jasna umowa, jakie zachowania są nie do przyjęcia we wszystkich środowiskach.
Okazywanie szacunku, akceptacji dla dziecka w każdej sytuacji, co nie oznacza akceptacji dla jego zachowań. Mówimy do dziecka o konkretnym zachowaniu, o tym co czuliśmy, co widzieliśmy, co słyszeliśmy, oceniamy zachowanie nie oceniamy źle dziecka. Mów o konkretnym zachowaniu a nie o całym dziecku (Szczypanie Jasia jest złe, to go boli.- a nie -Jesteś zły niegrzeczny.)
Rozmawiając staramy się mówić spokojnie, konkretnie. Jeśli targają nami lub dzieckiem dość silne uczucia dajmy sobie lub jemu chwilę na uspokojenie. Rozmowa nie może składać się z kazań i narzekań.
Starajmy się mieć dziecko nadpobudliwe zawsze na oku, ono często potrzebuje bezpośredniej pracy z nim, bez nadzoru czuje się bezradne i zagubione.
Przedstawianie planu dnia, lekcji, konkretnych zajęć. Plan pozwala na kontrolę czasu, uczy organizacji czasu i pracy.

– plan lekcji podany w punktach na początku lekcji na końcu lekcji kilka zdań podsumowania

- ćwiczenie które ma wykonać rozbite na pojedyncze polecenia w odpowiedniej kolejności ( najlepiej jeśli będą podane pisemnie)- stwórz dokładną instrukcję.

Dzielenie dłuższych czynności na etapy, wyznaczanie konkretnych celów możliwych do osiągnięcia w krótkim czasie. Dbać też o podsumowanie pracy po każdym etapie.
Codziennie należy dostrzec jakiś plus, cos za co można pochwalić, co można podkreślić.
Wydawanie krótkich, jasnych poleceń dotyczących jednej rzeczy.
Ustne polecenia przekaż dodatkowo na piśmie.
Powiedz jakiego zachowania oczekujesz od dziecka, a nie czego nie powinno robić.
Zauważ, pochwal jak dziecko zachowa się poprawnie niech wie co trzeba robić.
Sprawdzaj czy pracuje, w razie potrzeby przypomnij co ma robić, wskaż konkretne polecenie na kartce z instrukcją.
Umów się na wspólny sygnał, gest który będzie oznaczał „skup się”, a który możesz zastosować zamiast ciągłych upomnień i kazań.
Zadbaj by miał porządek w „swoim kącie”.
Po lekcji sprawdź czy ma zapisaną pracę domową, na wszelki wypadek miej przygotowany zapis pracy domowej na kartce, którą dopina się zszywaczem do zeszytu. Jeśli nie ma zadanej pracy domowej, trzeba to też wpisać.
Ustal z rodzicami jak ma wyglądać ich pomoc:

- jeśli jest dopięta lub zapisana praca domowa oni są współodpowiedzialni za jej odrobienie

- jeśli jest klasowe wyjście poza szkołę jedno z rodziców jest obecne i czuwa nad dzieckiem

Ustal zasady wg których uczeń ma prowadzić zeszyty.
Ogranicz do minimum ilość materiału przepisywanego z tablicy, książki czy ćwiczeń.
Jak najczęściej dostrzegać nawet najmniejszą poprawę, pochwała lub nagroda ma być bezpośrednio po wykonaniu zadania.
Wydawaj tylko takie polecenia, które jesteś w stanie wyegzekwować.
Nim wyda się polecenie trzeba wiedzieć jakie konsekwencje można zastosować jeśli uczeń je zignoruje.
Warto mieć przygotowany zestaw kartek i zatemperowanych ołówków ( jeśli nie chcesz wyjąć zeszytu to możesz pisać na kartce którą w kleisz do zeszytu; jeśli nie masz czym pisać proszę ołówek, zwrócisz pod koniec lekcji ).

We wzajemnych relacjach postarać się o zachowanie jak największego spokoju. Im więcej będzie kłótni, krzyku, wzajemnych pretensji tym więcej problemów będzie też sprawiało dziecko.

Opracowała: Anna Kowalska