STRONIE
Powierzchnia 473 ha. Wieś leży we wschodniej części gminy w dolinie Stryszówki i jej dopływów, na wschód od Zakrzowa u podnóża Strońskiej Góry i góry Żar.
Historia:
(Stronye — 1480-80, Stronie 1579) - Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego słowa ustroń lub stronie = „miejsce położone na uboczu, w miejscu ustronnym, zaciszu, zakątku". Brak źródeł pisanych nie pozwala ustalić daty powstania wsi. Pierwsza wzmianka o wsi pochodząca z roku 1440, z całą pewnością nie jest datą utworzenia wsi (na prawie niemieckim), musiało się to mieć miejsce, co najmniej sto lat wcześniej. Najstarsze ślady osadnictwa w Stroniu sięgają 10 tys. lat. Znajdują się tu ślady osady zaliczanej do kultury łużyckiej, wpływów rzymskich i późnorzymskich, a także ślady osady ze wczesnego średniowiecza (VIII-XII wiek), czyli wiślańskiej.
Jan Długosz w Liber Beneficiorum wspomina Stronie i podaje, że wieś należy do parafii w Zakrzowie. Ponadto informuje, że wieś wchodzi w skład starostwa królewskiego, które utworzył Kazimierz Jagiellończyk w Barwałdzie. Dziesięcina oddawana jest scholastykom krakowskim.
Lustracja z. 1579 roku wymienia jako tenutariusza (dzierżawcę) wsi Jana Komorowskiego herbu Korczak. Wieś należała do klucza, który obejmował jeszcze Leśnicę i Zakrzów. Łącznie we wsi było 8 łanów kmiecych, 2 komorników bez bydła i 2 rzemieślników. Komorowscy dzierżyli starostwo barwałdzkie od 1471 roku do początków XVII wieku.
W roku 1646 król Władysław IV wyłączył ze starostwa barwałdzkiego wioski: Stronie, Zakrzów i Leśnicę i stworzył tzw. dzierżawę zakrzowską, którą oddał jako tenutę starostom niegrodowym lanckorońskim — Michałowi i Mariannie Zebrzydowskim herhu Radwan. Zebrzydowscy otrzymali tę dzierżawcę jako rekompensatę za koszty poniesione w związku z wydatkami na zaciąg najemnego wojska. W roku 1664 sejm zabezpieczył Zebrzydowskiemu duże sumy na starostwie lanckorońskim i dzierżawie zakrzowskiej. Nieco później wspomnianą dzierżawę włączono do starostwa niegrodowego w Lanckoronie. Jako część późniejszego klucza lanckorońskiego, wspomniane wioski związane były z kolejnymi właścicielami klucza.
Po roku 1784 dobra wchodzące w skład tej dzierżawy weszły w skład austriackich dóbr kameralnych, które w następnych latach w drodze licytacji zostały sprzedane w prywatne ręce. Ostatecznie w roku 1889 księżna Wilhelmina Montleart Sachsen-Curland. darowała te dobra arcyksięciu Rainerowi Habsburgowi. W rękach Habsburgów klucz zakrzowski (w tym lasy strońskie) pozostawał do roku 1918. W latach osiemdziesiątych XIX wieku wieś miała 130 domów i 756 mieszkańców (w tym 6 Żydów). Nic było już własności dworskiej (poza lasami), a chłopi gospodarowali na 614 morgach gruntów ornych, 28 morgach łąk, 74 morgach pastwisk oraz na 39 morgach lasu. Habsburskie lasy upaństwowiono w roku 1945.