LEŚNICA
Wieś leży we wschodniej części gminy przy ujściu niewielkiego potoku do rzeki Skawinki (Cedronia). W Leśnicy mieszka obecnie 314 osób. (stan na 30.06.2013 r.).
Historia:
(Leśnica 1440, Lyc.sznycza - 1529, Lecznicza 1466, 1579). Etymologia nazwy wsi nie jest trudna do wyjaśnienia, znaczy tyle, iż wieś położona jest w lesie lub pod lasem.Brak źródeł pisanych nie pozwala ustalić daty powstania wsi, z pewnością powstała przed rokiem 1440. Wcześniej Leśnica należała do księstwa oświęcimskiego, a od roku 1440 wraz z wioskami Barwałd (Dolny), Jaroszowice. Chocznia, Stronie i Zakrzów należała do królewskiego starostwa z siedzibą na zamku w Barwałdzie (ob. ruiny na górze Żar).
Do roku 1540 w Leśnicy było sołectwo, gdyż w tym roku zostało wykupione przez Jana Komorowskiego. Zamek został zburzony z rozkazu króla Kazimierza Jagiellończyka w roku 1477.
Lustracja z 1579 roku wymienia jako tenutariusza (dzierżawcę) wsi Jana Komorowskiego herbu Korczak. Wieś należała do klucza, który z terenów obecnej gminy obejmował jeszcze Stronie i Zakrzów. Łącznie we wsi było 3 1 łana kmiecego i 2 zagrodników bez pełnej. Komorowscy dzierżawili Leśnicę i inne wioski starostwa barwałdzkiego od roku 1471 do początków XVII wieku.
W roku 1646 król Władysław IV wyłączył ze starostwa barwałdzkiego wnioski: Stronie, Zakrzów i Leśnicę i stworzył tzw. dzierżawę zakrzowską, którą oddał jako tenutę starostom niegrodowym lanckorońskim — Michałowi i Mariannie Zebrzydowskim herbu Radwan. Zebrzydowscy otrzymali tę dzierżawę jako rekompensatę za koszty poniesione w związku z wydatkami na zaciąg najemnego wojska. W roku 1664 sejm zabezpieczył Zebrzydowskiemu duże sumy na starostwie lanckorońskim i dzierżawie zakrzowskiej. Nieco później wspomnianą dzierżawę włączono do starostwa niegrodowego w Lanckoronie. Jako część późniejszego klucza lanckorońskiego, wspomniane wioski związane były z kolejnymi właścicielami klucza - Lankorońskimi.
Po roku 1784 dobra wchodzące w skład tej dzierżawy weszły w skład austriackich dóbr kameralnych, które w następnych latach w drodze licytacji zostały sprzedane w prywatne ręce.
W roku 1874 wieś liczyła 293 mieszkańców. Majątek ziemski księżnej Wilhelminy Montleart Sachsen-Curland liczył 116 mórg. Chłopi w tym czasie gospodarowali na 232 morgach gruntów ornych, 12 morgach łąk i ogrodów, 25 morgach pastwisk i 49 morgach lasu. Ostatecznie w roku 1889 księżna Wilhelmina Montleart Sachsen-Curland, darowała swoje dobra arcyksięciu Rainerowi i Habsburgowi.
W rękach Habsburgów klucz zakrzowski (wraz z Leśnicą) pozostawał do roku 1918. Następnym właścicielem był senator II Rzeczpospolitej — Zygmunt Lewakowski, który przed rokiem 1930 większość swoich dóbr rozparcelował i sprzedał miejscowym chłopom.