Gmina
Chotcza

Gmina Chotcza zlokalizowana jest na południowo-wschodnim krańcu województwa mazowieckiego, w dolinie środkowej Wisły, u ujścia rzek Zwoleńki i Iłżanki. Powierzchnia gminy wynosi 8882 ha, liczba ludności to ok. 2400 osób. Historia gminy sięga XIII wieku, kiedy to powstały pierwsze wzmianki na temat miejscowości obecnie znajdujących się na obszarze gminy. Na jej terenie znajduje się 17 sołectw: Baranów, Białobrzegi, Chotcza Dolna, Chotcza Górna, Chotcza - Józefów, Gniazdków, Gustawów, Jarentowskie Pole, Karolów, Kijanka, Kolonia Wola Solecka, Niemieryczów, Siekierka Nowa, Siekierka Stara, Tymienica Nowa, Tymienica Stara, Zajączków.

Z Gminą Chotcza sąsiaduje siedem gmin z których pięć należy do województwa mazowieckiego, zaś dwie po drugiej stronie Wisły do województwa lubelskiego. Wszystkie te gminy są większe od Chotczy zarówno pod względem ludności jak i obszaru.

Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od rycerskiego imienia Chotek lub Chociemir albo od przepływającej rzeki Chodcy. Pierwszym znanym właścicielem Chotczy był Jan z Chotczy (1405–1427). W połowie XV wieku właścicielem stał się Paweł Chotecki. Na podstawie danych pochodzących z Herbarzu Polskiego kolejni rycerze z Chotczy przyjmowali nazwisko od nazwy rodowej wsi, nazywając się odtąd Choteckimi.

Na terenie Gminy Chotcza toczyły się walki przez cały czas okupacji hitlerowskiej. Towarzyszyły im liczne pacyfikacje wsi. Zginęło wiele osób cywilnych. Do największego dramatu partyzanckiego doszło w końcu października 1944 r. Oddziały Partyzantów (blisko1000 żołnierzy) przełamały linię niemieckich umocnień wzdłuż Wisły, sforsowały rzekę i dostały się na wyzwolone tereny Lubelszczyzny. Poległo około 200 partyzantów i tyleż było rannych.

Obszar gminy nasycony jest miejscami pamięci narodowej związanych głównie z okresem powstania listopadowego, działalnością licznych oddziałów partyzanckich oraz walkami o przyczółek pod Chotczą w czasach II wojny światowej. Chotcza za bohaterstwo i patriotyzm została odznaczona Krzyżem Grunwaldu II klasy.