Gmina
Brańsk

Początek straży pożarnej w Kiersnowie sięga lat 90-tych XIX-ego wieku. Wówczas we wsi znajdowała się tzw. „pożarnia”, był to wyznaczony budynek, w którym znajdowały się: beczka z wodą, skrzynia z piaskiem, bosaki, miotły, tłumice i inny sprzęt gaśniczy. W okresie międzywojennym każdy gospodarz miał obowiązek posiadać w swoim gospodarstwie owy sprzęt pożarniczy, gdyż policja często kontrolowała prawidłowe zabezpieczenie przeciwpożarowe we wsi. W latach 30-tych w Kiersnowie wybuchł pożar, w którym spłonęła trzecia część wsi, wobec czego mieszkańcy podjęli inicjatywę utworzenia OSP, niestety, plany te przerwał wybuch II wojny światowej. W roku 1950 Powiatowa Komenda Straży Pożarnych w Bielsku Podlaskim zwróciła się z propozycją do sołtysa i rady sołeckiej oraz zaoferowała pomoc w utworzeniu jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w Kiersnowie. 

Powstała ona 14 maja 1950 roku pod nazwą Stowarzyszenie Ochotniczej Straży Pożarnej w Kiersnowie, a do rejestru Stowarzyszeń została wpisana 10 lutego 1961 roku. Pierwszym Komendantem był druh Stanisław Olszewski. W roku 1951 przeniósł się do Bielska Podlaskiego, gdzie przez wiele lat pracował w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnej. Funkcję Komendanta przejął druh Józef Kiersnowski i pełnił ją przez 46 lat. W pierwszym roku działalności jednostka liczyła 18 ochotników, w latach następnych ich liczba wzrosła do 30. Początki istnienia OSP w Kiersnowie przypadły na trudny czas powojenny. Budynki były w większości drewniane, dachy kryte słomą, więc bardzo często wybuchały groźne pożary, na które strażacy wyjeżdżali do odległych nieraz miejscowości - Jakubowskie, Boćki, Wiercień, Truski. Była to pierwsza tego typu jednostka w tej części gminy Brańsk, więc przywiązywano dużą wagę do wyszkolenia ochotników. Kandydaci na członków zarządu, mechanicy i operatorzy sprzętu pożarniczego kończyli kursy w Szkole Pożarniczej w Ełku. Szkolenia odbywały się w Brańsku, Bielsku Podlaskim i Białowieży. Jednostka otrzymała od OSP Rudka wóz bojowy żelazny, zaopatrzony w pompę ręczną tzw. „sikawkę”, zaprzężony w parę koni, którym wyjeżdżano na akcje bojowe. We wsi wybrano trzy pary koni do obsługi wozu strażackiego, a ich właściciele mieli ulgi w podatku za usługi świadczone na rzecz straży. Początkowo sprzęt strażacki przechowywany był w gospodarstwie druha Teofila Kiersnowskiego. W 1960 roku przeniesiono go do remizy w budynku dawnej zlewni mleka. Nową remizę pobudowano w 1984 roku. W jednostce co miesiąc odbywały się zebrania, ćwiczenia musztry, zbiórki szkoleniowe, próbne alarmy bojowe. Z upływem lat zmieniał się sprzęt pożarniczy. Pompę ręczną zastąpiła motopompa spalinowa Polonia M-400, a w 1976 roku wymieniono ją na motopompę Polonia M-8/8 PO5. Zaprzęgi konne zastąpił ciągnik z przyczepą, miejsce gongów (metalowe szyny, zawieszone w kilku miejscach na terenie wsi, w które uderzano na alarm) zajęła syrena elektryczna. W 1972 roku zakupiono nowe ubrania wyjściowe i bojowe. W mieszkaniu Komendanta zainstalowano pierwszy telefon. Druhowie brali czynny udział w działalności społecznej i kulturalnej. Wśród lokalnej społeczności przeprowadzali pogadanki i szkolenia z zakresu pożarnictwa. Kontrolowali stan bezpieczeństwa pożarowego w sąsiednich miejscowościach (Kalnica, Bronka, Kiersnówek, Majorowizna, Poletyły, Załuskie Kościelne), a także organizowali zabawy taneczne, współfinansowali imprezy choinkowe dla dzieci itp.