Gmina
Konstantynów Łódzki

1. grunty,
2. budynki lub ich części,
3. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

1. właściciele,
2. użytkownicy wieczyści,
3. samoistni posiadacze,
4. w niektórych przypadkach – posiadacze zależni nieruchomości lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Obowiązek podatkowy powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące władanie nieruchomością lub jej składnikami (które wynika z prawa własności, samoistnego posiadania, wieczystego użytkowania czy posiadania zależnego). Jeżeli obowiązek podatkowy ma związek z istnieniem budowli albo budynku lub ich części, to powstaje 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.

Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

Podatnicy podatku od nieruchomości składają informacje lub deklaracje do wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania (tj. gruntów,  budynków itp.). Wzory formularzy określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 maja 2019 roku w sprawie wzorów informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracji na podatek od nieruchomości.

Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność (lub znajduje się w posiadaniu) jednocześnie osoby fizycznej oraz osoby prawnej bądź jednostki organizacyjnej (w tym spółki), która nie posiada osobowości prawnej, wówczas osoba fizyczna składa deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłaca podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne. W tym przypadku osoba fizyczna nie otrzymuje decyzji o wysokości podatku.

Obowiązek składania informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracji na podatek od nieruchomości dotyczy również podatników, którzy korzystają ze zwolnień na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (zarówno ustawowych, jak i wprowadzonych uchwałą rady gminy):

1. osoby fizyczne składają informacje o nieruchomościach i obiektach budowlanych IN-1 w terminie 14 dni od dnia, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego lub zdarzenie powodujące zmianę wysokości opodatkowania,
2. osoby prawne i jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, składają deklarację na podatek od nieruchomości DN-1 do 31 stycznia roku podatkowego, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego lub od zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę wysokości opodatkowania.

Informacje o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracje na podatek od nieruchomości mogą być składane:

• w siedzibie urzędu;
• pocztą;
• przez ePUAP.

Informacje i deklaracje, które powinny zostać złożone do końca czerwca 2019 r. oraz korekty deklaracji i informacji złożonych do tej daty należy składać z wykorzystaniem dotychczasowych formularzy, których wzory zostały określone uchwałą rady gminy.

Wysokość stawek podatku określa uchwała rada gminy. Uwzględnia ona górne granice stawek, które wynikają z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podatek płacą:

1. osoby fizyczne: w 4 ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego,
2. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej: za poszczególne miesiące w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15. dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31 stycznia.

W przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł, płaci się go jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty.

Można to zrobić przelewem na indywidualny rachunek podatnika lub gotówką w kasie urzędu.

Interpretacja indywidualna z dnia 10 kwietnia 2024 r.

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące Wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z aert. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego z dnia 10 kwietnia 2024 r. po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 04.10.2023 r. sygn. akt III FSK 3009/21.

Szanowny Panie,

1. ponownie rozpatrując Pana sprawę wniosku z dnia 21 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, uwzględniłem wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 04.10.2023 r. sygn. akt III FSK 3009/21. (data wpływu prawomocnego orzeczenia 11.01.2024 r.);
2. stwierdzam, że Pana stanowisko w zakresie uznania, iż do części budynku zlokalizowanego w Konstantynowie Łódzkim (...) o powierzchni 512,90 m², oddanego w użytkowanie stowarzyszeniu, które nie prowadzi działalności gospodarczej powinna mieć zastosowanie stawka podatku wynikająca z art. 5 ust.1 pkt 2 lit. e) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłata lokalnych – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 22 sierpnia 2019 r. do Burmistrza Konstantynowa Łódzkiego wpłynął wniosek z dnia 21 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku od nieruchomości w zakresie zastosowania stawki w podatku od nieruchomości, o której mowa w  art. 5 ust.1 pkt 2 lit. e) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłata lokalnych do części budynku stanowiącej własność przedsiębiorcy, a użyczonej do korzystania przez stowarzyszenie nieprowadzące działalności gospodarczej.

W dniu 20 listopada 2019 r. Burmistrz Konstantynowa Łódzkiego wydał Indywidualną Interpretację Prawa Podatkowego nr F-B.3120.114.2019.EK, w której uznał stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jako nieprawidłowe.

Wnioskodawca skargą z dnia 21.12.2019 r. zaskarżył powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 33/20, oddalił skargę. Następnie Wnioskodawca zaskarżył wyrok Sądu I instancji do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 4 października 2023 r., sygn. akt III FSK 3009/21 uchylił zaskarżony wyrok i interpretację indywidualną.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 04.10.2023 r. sygn. akt III FSK 3009/21, wydanym w sprawie pierwotnej interpretacji,  nadmienił, że przy ustalaniu sposobu rozumienia art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19 (Dz. U. z 2021 r. poz. 401), wydanym po zaskarżonym wyroku Sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie wskazywał sposób rozumienia przesłanki związania z prowadzeniem działalności gospodarczej. W judykacie z 15 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4061/21 uznano, że konieczne staje się uwzględnienie także podmiotów o tzw. podwójnej identyfikacji, przy których kryterium posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczające. W przywołanym wyroku z dnia 15 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4061/21 Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie przyjął, że wyrażenie ustawowe zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. będące definicją legalną gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej może być rozpatrywane w trzech wariantach. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podzielił pogląd wyrażony w przywołanym wyroku III FSK 4061/21, zgodnie z którym "(...) nie powinna budzić wątpliwości teza, że okoliczność, iż nieruchomość znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, będącego jako jej właściciel (użytkownik wieczysty, samoistny posiadacz) podatnikiem, nie przesądza o możliwości zastosowania najwyższych stawek opodatkowania, jeżeli podmiot ten może być identyfikowany podwójnie, a więc również jako jednostka, w posiadaniu której znajdują się nieruchomości niepowiązane w żaden sposób z jego aktywnością gospodarczą (...)".

Trzeba zatem zauważyć, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi taka sytuacja, że podmiot - Skarżący może być podwójnie identyfikowany. Skarżący przeznaczył bowiem część budynku o powierzchni 512,90 m² na działalność statutową stowarzyszenia tam działającego, z zastrzeżeniem braku możliwości prowadzenia tam działalności gospodarczej. Przeznaczenie części tego budynku na działalność stowarzyszenia nastąpiło poprzez zawarcie umowy użyczenia. Nie można zatem uznać, że w takim przypadku jedynym i wystarczającym kryterium do zastosowania stawki podatku dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest posiadanie budynku przez osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą i jednoczesne przyjęcie, że budynek ten do 2016 r. w całości był zajmowany na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku należałoby rozważyć możliwość zastosowania stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.

W związku z uchyleniem indywidualnej interpretacji podatkowej Burmistrza Konstantynowa Łódzkiego z dnia 20 listopada 2019 roku, nr F-B.3120.114.2019.EK przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 października 2023 roku, sygn. akt III FSK 3009/21, tut. organ w toku ponownego postępowania o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego zobowiązany był  do uwzględnienia oceny prawnej dokonanej w ww. wyroku, który wskazywał na konieczność rozważenia możliwości zastosowania stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.

W tym celu, działając na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 z późn. zm.; dalej jako o.p.) Burmistrz Konstantynowa Łódzkiego wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku z dnia 21 sierpnia 2019 r. przez wyczerpujące przedstawienie – w zakresie zaistniałego stanu faktycznego:

1. Czy nieruchomość opisana we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wchodzi w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., w szczególności czy budynek, położony na nieruchomości (...) w Konstantynowie Łódzkim, o powierzchni 632,90 m², na dzień złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego przez Wnioskodawcę,  był  ujęty w prowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych w sposób całościowy?
2. Czy Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dokonywał lub czy w dalszym ciągu dokonuje odpisów amortyzacyjnych od całości budynku?
3. Czy Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego naliczał lub czy w dalszym ciągu  nalicza  wydatki związane z częścią budynku użyczoną Stowarzyszeniu do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej?
4. Jeżeli budynek nie jest uwzględniony w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, to czy może być potencjalnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu w art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., przez co należy rozumieć sytuację, w której przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej, związane z ponoszeniem wydatków rozliczanych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?
5. Na jaki okres czasu została zawarta umowa użyczenia części nieruchomości ze Stowarzyszeniem?

Pismem z dnia 5 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na wezwanie, wskazując, że:

1. budynek położony (...) w Konstantynowie Łódzkiem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w okresie przed 2019 r. i jego wartość początkowa jest amortyzowana przez ustalony okres amortyzacji. W ocenie podatnika nie jest możliwe częściowe wyprowadzenie budynku z ewidencji (budynek nie ma wydzielonych samodzielnych lokali) w związku z przeznaczeniem znaczącej części budynku na działalność pożytku publicznego;
2. w związku z odpowiedzią lit. a) powyżej, Wnioskodawca we wskazanym okresie dokonywał comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych, w szczególności ze względu na stanowisko tutejszego Organu w zakresie błędnego naliczenia podatku od nieruchomości. W przypadku zmiany decyzji w niniejszej sprawie zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy Wnioskodawca dokona stosownych korekt w zakresie odpisów amortyzacyjnych;
3. Wnioskodawca nie nalicza wydatków związanych z częścią budynku użyczoną Stowarzyszeniu do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, poza podatkiem od nieruchomości ze względu na błędną stawkę przez Organ (cały budynek jest błędnie zaliczany jako związany z działalnością gospodarczą) oraz energią elektryczną (umowa jest zawarta wprost na Wnioskodawcę jako właściciela ze względu na jeden punkt poboru oraz brak podlicznika, co jest zasadne ze względu na znikomą wartość zużycia energii elektrycznej na potrzeby Stowarzyszenia);
4. nie dotyczy, ponieważ budynek jest uwzględniony w ewidencji środków trwałych;
5. umowa użyczenia części nieruchomości ze Stowarzyszeniem została zawarta na czas nieokreślony z możliwością wymówienia jej z zachowaniem określonego terminu. W toku 2024 umowa została zmieniona aneksem.

Opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jest podatnikiem podatku od nieruchomości, którego przedmiotem jest nieruchomość położona w Konstantynowie Łódzkim (...) zabudowana budynkiem o powierzchni 632,9 m². Działalność gospodarczą  Wnioskodawca prowadzi w opisanej wyżej nieruchomości. Początkowo podatnik zajmował tę nieruchomość w całości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a obecnie tylko w części. Z tej przyczyny organ podatkowy stosował do tej nieruchomości stawki podatkowe zarezerwowane dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 u.p.o.l.). W dniu 2 sierpnia 2016 r., na podstawie art. 40a ust.1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 roku – Prawo o stowarzyszeniach, powstało stowarzyszenie zwykłe - Stowarzyszenie o charakterze (...) z siedzibą w Konstantynowie Łódzkim, (...). Lokal pod siedzibę stowarzyszenia o powierzchni 512,9 m² został stowarzyszeniu użyczony przez Wnioskodawcę. Użyczający, oddając przedmiotowy lokal, zastrzegł, że oddaje ten lokal w użyczenie na działalność statutową stowarzyszenia, z wyłączeniem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. W dniu 21.12.2018 r. w wyniku przekształcenia opisanego wyżej stowarzyszenia zwykłego, powstało stowarzyszenie o charakterze (...) z siedzibą w Konstantynowie Łódzkim, (...). Stowarzyszenie to po przekształceniu, w dalszym ciągu użyczało od wnioskodawcy wyżej opisaną część budynku posadowionego na nieruchomości (...) w Konstantynowie Łódzkim. Z informacji znajdujących się KRS wynika, że przedmiotowe stowarzyszenie nie jest organizacją pożytki publicznego i nie prowadzi działalności pożytku publicznego.

Wniosek uzupełnił Pan o następujące informacje:

1. budynek położony (...) w Konstantynowie Łódzkiem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w okresie przed 2019 r. i jego wartość początkowa jest amortyzowana przez ustalony okres amortyzacji. W ocenie podatnika nie jest możliwe częściowe wyprowadzenie budynku z ewidencji (budynek nie ma wydzielonych samodzielnych lokali) w związku z przeznaczeniem znaczącej części budynku na działalność pożytku publicznego;
2. w związku z odpowiedzią lit. a) powyżej, Wnioskodawca we wskazanym okresie dokonywał comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych, w szczególności ze względu na stanowisko tutejszego Organu w zakresie błędnego naliczenia podatku od nieruchomości. W przypadku zmiany decyzji w niniejszej sprawie zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy Wnioskodawca dokona stosownych korekt w zakresie odpisów amortyzacyjnych;
3. Wnioskodawca nie nalicza wydatków związanych z częścią budynku użyczoną Stowarzyszeniu do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, poza podatkiem od nieruchomości ze względu na błędną stawkę przez Organ (cały budynek jest błędnie zaliczany jako związany z działalnością gospodarczą) oraz energią elektryczną (umowa jest zawarta wprost na Wnioskodawcę jako właściciela ze względu na jeden punkt poboru oraz brak podlicznika, co jest zasadne ze względu na znikomą wartość zużycia energii elektrycznej na potrzeby Stowarzyszenia);
4. nie dotyczy, ponieważ budynek jest uwzględniony w ewidencji środków trwałych;
5. umowa użyczenia części nieruchomości ze Stowarzyszeniem została zawarta na czas nieokreślony z możliwością wymówienia jej z zachowaniem określonego terminu. W toku 2024 umowa została zmieniona aneksem.

Pana zdaniem sformułowanym we wniosku:

Zmiana przeznaczenia części budynku położonego (...), stanowi zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania ustalanego zgodnie z u.p.o.l. W wyniku użyczenia części budynku stowarzyszeniu na potrzeby realizacji zadań statutowych z wyłączeniem prowadzenia działalności gospodarczej, ta część budynku powinna być zaliczana do budynków lub ich części „pozostałych w tym zajętych na prowadzenie odpłatnego statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego” a nie do związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Pełnomocnik Wnioskodawcy wskazał jednocześnie, że podatnik jest osobą fizyczną, przedsiębiorcą i przytoczył fragment komentarza do art. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych autorstwa L. Etela, w którym wskazuje się, że nie w każdym przypadku posiadania nieruchomości przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, należące do niej nieruchomości winny być opodatkowane według najwyższych stawek. Z powyższego poglądu wywnioskował, ze z części nieruchomości zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej wnioskodawca powinien być opodatkowany jak przedsiębiorca, a z części użyczonej stowarzyszeniu jako osoba fizyczna, gdzie winna znaleźć zastosowanie stawka wskazana w art. 5 ust.1 pkt 2 lit.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4.10.2023 r. sygn. akt III FSK 3009/21, wydanym w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Burmistrza Konstantynowa Łódzkiego w przedmiotowej sprawie,  nadmienił, że przy ustalaniu sposobu rozumienia art. 1a ust. 1 pkt 3 u..p.o.l., po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19 (Dz. U. z 2021 r. poz. 401), wydanym po zaskarżonym wyroku Sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie wskazywał sposób rozumienia przesłanki związania z prowadzeniem działalności gospodarczej. W judykacie z 15 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4061/21 uznano, że konieczne staje się uwzględnienie także podmiotów o tzw. podwójnej identyfikacji, przy których kryterium posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczające. W przywołanym wyroku z dnia 15 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4061/21 Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie przyjął, że wyrażenie ustawowe zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. będące definicją legalną gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej może być rozpatrywane w trzech wariantach. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podzielił pogląd wyrażony w przywołanym wyroku III FSK 4061/21, zgodnie z którym "(...) nie powinna budzić wątpliwości teza, że okoliczność, iż nieruchomość znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, będącego jako jej właściciel (użytkownik wieczysty, samoistny posiadacz) podatnikiem, nie przesądza o możliwości zastosowania najwyższych stawek opodatkowania, jeżeli podmiot ten może być identyfikowany podwójnie, a więc również jako jednostka, w posiadaniu której znajdują się nieruchomości niepowiązane w żaden sposób z jego aktywnością gospodarczą (...)".

Trzeba zatem zauważyć, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi taka sytuacja, że podmiot - Wnioskodawca może być podwójnie identyfikowany. Wnioskodawca przeznaczył bowiem część budynku o powierzchni 512,90 m² na działalność statutową stowarzyszenia tam działającego, z zastrzeżeniem braku możliwości prowadzenia tam działalności gospodarczej. Przeznaczenie części tego budynku na działalność stowarzyszenia nastąpiło poprzez zawarcie umowy użyczenia. Nie można zatem uznać, że w takim przypadku jedynym i wystarczającym kryterium do zastosowania stawki podatku dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest posiadanie budynku przez osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą i jednoczesne przyjęcie, że budynek ten do 2016 r. w całości był zajmowany na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku należałoby rozważyć możliwość zastosowania stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.

W tym kontekście należy wskazać, iż zgodnie z art. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.  Rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie od budynków pozostałych lub ich części, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego - 5,78 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, która zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku nie została zajęta przez organizację pożytku publicznego, rozumianą jako m.in. organizacja pozarządowa (lub inny podmiot wskazany w ustawie), która prowadzi działalność pożytku publicznego w zakresie wymienionym w ustawie oraz otrzymała nadawany przez wydział gospodarczy sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę, tzw. status organizacji pożytku publicznego, tylko przez Stowarzyszenie o charakterze (...). Jednocześnie organ był zobligowany do ustalenia, czy budynek lub jego część stanowi desygnat pojęcia budynku pozostałego niezajętego na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytki publicznego przez OPP,  czy też powinien on być zakwalifikowany jako budynek związany z prowadzeniem działalności gospodarczej o którym mowa w art. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l.   

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 stycznia 2023 r., III FSK 682/22, zaznaczył, że zagadnienie "związku" gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., było przedmiotem licznych wypowiedzi orzecznictwa. Początkowo dominował pogląd, że wszystkie budynki, budowle i grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkami przewidzianymi w art. 1a ust. 2a u.p.o.l., są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynku, budowli lub gruntu skutkować musi uznaniem tych kategorii za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (zob. np. wyroki NSA: z 1 lipca 2014 r., II FSK 1349/14; z 23 czerwca 2015 r., II FSK 1398/13).

Nowe spojrzenie na interpretację art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. przyniósł wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2017 r., SK 13/15. W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że art. 1a ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. rozumiany w ten sposób, że wystarczającą przesłanką zakwalifikowania gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości do kategorii gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną będącą jego współposiadaczem, jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 84 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Trybunał zwrócił uwagę, że "(...) samo prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie jest relewantne dla opodatkowania gruntu stawką podatkową od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (...)". W kolejnym wyroku z 24 lutego 2021 r., SK 39/19, Trybunał Konstytucyjny wprost stwierdził, że "Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 70 z późn. zm.) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej." Trybunał Konstytucyjny wywiódł, że przedsiębiorcy nie mogą być obciążani wyższą stawką podatku jedynie z powodu posiadania nieruchomości, które nie służą im do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle przywołanych powyżej wyroków TK nie ma wątpliwości, że sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą nie przesądza o jej związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pozostaje jednak problem doprecyzowania "związku" nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tej kwestii trudno jest wskazać uniwersalne kryterium, a właściwe rozwiązania powinny uwzględniać konkretne okoliczności faktyczne. Niemniej wydaje się, że związek ten, oprócz samego posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu tej nieruchomości w działalności gospodarczej. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności gospodarczej, powinny być uznane za związane z tą działalnością. Przy ustalaniu istnienia związku nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą przydatne mogą być na przykład takie okoliczności jak: wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ujęcie wydatków na nabycie lub wytworzenie oraz utrzymanie w kosztach działalności gospodarczej. O istnieniu takiego związku może też świadczyć charakter rzeczy, wskazujący na jej gospodarcze przeznaczenie (zob. wyroki NSA z 4 marca 2021 r., III FSK 895-897/21).

Związek ten może mieć charakter potencjalny, tyle tylko, że ten potencjalny związek należy rozumieć nie jako sytuację czysto hipotetyczną, lecz taką, w której - jak wskazał NSA w wyroku z 15 grudnia 2021, sygn. akt III FSK 4061/21 - przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej.

W wyroku NSA z 15 grudnia 2021 r., III FSK 4061/21, na który powołał się NSA w przedmiotowej sprawie, wskazano, że "za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie: (1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, w szczególności gdy podatnik ujął te składniki majątkowe w prowadzonej ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej lub (2) przedmiot działalności przedsiębiorcy obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, lub (3) nieruchomości są funkcjonalnie powiązane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podmiot, w którego posiadaniu się znajdują, nawet jeżeli nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, tzn.: są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w znaczeniu zdefiniowanym w art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. albo mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ww. rozumieniu, przez co należy rozumieć sytuację, w której przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej, związane z ponoszeniem wydatków rozliczanych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej".

Wypada przy tym zaakcentować, że oceniając istnienie związku nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej należy wziąć pod uwagę status podatnika i charakter jego działalności. Jest to szczególnie widoczne w przypadku osób fizycznych, u których obok sfery związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, w każdym przypadku można wyróżnić także sferę prywatną. Nieruchomość posiadana przez przedsiębiorcę będącym osobą fizyczną, nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli można ją powiązać wyłącznie z jego sferą prywatną.

Związanie gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. jest pojęciem szerszym od pojęcia "zajęcie (gruntu) na prowadzenie działalności gospodarczej", którym prawodawca posłużył się w art. 2 ust. 2 oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) u.p.o.l. O ile zajęcie gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej można uznać za równoznaczne ze związaniem tego gruntu z działalnością gospodarczą, o tyle związanie gruntu z działalnością gospodarczą nie musi oznaczać jego zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to, że dla wykazania istnienia związku nieruchomości z działalnością gospodarczą nie jest konieczne jego faktyczne wykorzystywanie (zajęcie) do prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym zakresie, w związku z odpowiedzią Wnioskodawcy, w której oświadczył, iż  przez cały czas tj. zarówno przed złożeniem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, w dniu złożenia wniosku oraz obecnie,  budynek znajduje się w ewidencji środków trwałych prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa, nadto Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od całości budynku, ujmuje kwotę podatku od nieruchomości oraz wydatki na energię elektryczną w kosztach swojej działalności gospodarczej to należy utrzymać dotychczasowe stanowisko w przedmiocie opodatkowania budynku wyższą stawką podatkową. 

Zauważyć wypada, że niesporne są następujące okoliczności:

1. Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym przedsiębiorstwo pod firmą (...);
2. Wnioskodawca wprowadził przedmiotową nieruchomość do ewidencji środków trwałych ww. przedsiębiorstwa oraz amortyzował ją, korzystając w ten sposób z możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. amortyzacji podlegają co do zasady stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością. Co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonywane od takich obiektów stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., przez co mogą być ujęte w kosztach działalności. Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika bezwzględny obowiązek wprowadzenia składnika majątkowego do ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych (por. art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f.), w sytuacji gdy podatnik nie rozlicza w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych. Z przedstawionych przez Wnioskodawcę ustaleń faktycznych, niezbicie wynika, że nieruchomość z chwilą ujęcia w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych stała się elementem prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa i jest związana z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą. Skoro zatem podatnik samodzielnie zadecydował o zaliczeniu określonego obiektu do składników majątkowych prowadzonego przedsiębiorstwa, to jego związek z działalnością gospodarczą nie powinien budzić wątpliwości. Trudno również zaaprobować sytuację, w której podatnik z jednej strony - dla celów podatku dochodowego – rozlicza w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem (wytworzeniem) środka trwałego w postaci odpisów amortyzacyjnych lub bieżące wydatki związane z nieruchomością, a jednocześnie zamierza skorzystać z opodatkowania jej podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawki innej niż przewidziana dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W tych okolicznościach bez znaczenia dla oceny prawidłowości zastosowanej stawki opodatkowania podatkiem od nieruchomości pozostaje fakt niewykorzystania części nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Zaliczając budynek do składników majątkowych prowadzonego przedsiębiorstwa, podatnik dokonał jego powiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą, a co za tym idzie obiekt ten, jak również związany z nim grunt, należy uznać za zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.

Dodatkowo w tym zakresie należy wskazać, iż  Wnioskodawca nie zastosował normy wynikającej z art.  22f ust. 4 u.p.d.o.f. zgodnie z którą  jeżeli tylko część nieruchomości lub lokalu użytkowego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości lub lokalu.  Ponadto, przez cały okres oddania części budynku w użytkowanie, Wnioskodawca ujmuje kwotę podatku od nieruchomości oraz całość wydatków na energię elektryczną w kosztach swojej działalności gospodarczej. Tym samym całość budynku nadal jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą nie tylko z uwagi na posiadanie jej przez przedsiębiorcę ale z uwagi na inne wymienione powyżej obiektywne czynniki, o których de facto zadecydował sam podatnik.

W związku z powyższym należało uznać stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja została wydana w oparciu o  stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę i stan prawny, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań).

Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. 2023 r., poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Wnioskodawca ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Burmistrza Konstantynowa Łódzkiego (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: ul. Zgierska 2, 95-050 Konstantynów Łódzki (art. 47 § 1 PPSA), albo·

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej 21e3dxky5p/SkrytkaESP na platformie ePUAP: (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).