Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
w Repkach

Wykonując swoje zadania samorządy lokalne w pełni odpowiadają za tworzenie i funkcjonowanie lokalnego systemu opieki nad dzieckiem i rodziną. W środowiskach rodzinnych często kumuluje się wiele różnorodnych dysfunkcji. Z uwagi na ten fakt koniecznym jest udzielenie im profesjonalnego, specjalistycznego wsparcia w celu przezwyciężenia trudnych sytuacji. Aby w pełni realizować zadania polegające na zapewnieniu rodzinom wsparcia, konieczne jest dotarcie do tych rodzin i wypracowanie diagnozy.

 

1. Sposoby i mechanizmy identyfikowania rodzin przeżywających trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych.

Identyfikowanie przez pracowników GOPS rodzin z trudnościami poprzez:

1. Analizowanie bazy danych Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Repkach, ze szczególnym uwzględnieniem problemu niezaradności i bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych.
2. Monitorowanie środowisk zagrożonych uzależnieniami, ze szczególnym uwzględnieniem  rodzin, w których wychowywane są dzieci. Działanie we współpracy z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
3. Monitorowanie środowisk, w których istnieje podejrzenie przemocy w rodzinie. Działanie we współpracy z Zespołem Interdyscyplinarnym ds. Przemocy w Rodzinie.
4. Weryfikacja każdej informacji uzyskanej ze środowiska (również anonimowej) o występujących problemach  w rodzinie.
5. Sprawdzanie każdego zgłoszenia członka rodziny (również dziecka) o trudnościach w rodzinie.
6. Prowadzenie stałej współpracy z placówkami oświatowymi i psychologiem (pedagogiem) szkolnym oraz innymi podmiotami w celu sprawdzenia sytuacji rodzin, w których istnieje podejrzenie zagrożenia dobra dzieci.
7. Informowanie o możliwościach wsparcia dla rodzin przeżywających trudności na spotkaniach z mieszkańcami, sołtysami i sesjach Rady Gminy.
8. Informowanie na tablicy ogłoszeń w Urzędzie Gminy oraz na stronie internetowej Gminy Repki o możliwościach wsparcia dla rodzin z problemami.

 

2. Diagnoza rodziny

Diagnoza to rozpoznanie jakiegoś stanu rzeczy, jego tendencji rozwojowych, na podstawie jego objawów w oparciu o znajomość ogólnych prawidłowości, ich wyjaśnienie i przewidywanie. W procesie diagnozy diagnosta poznaje genezę, przejawy i przyczyny niepokojącego stanu rzeczy, aby odpowiednio dobrać sposób postępowania przy modyfikacji

nieprawidłowego stanu rzeczy. Wymaga to uwzględnienia wielu aspektów środowiska rodzinnego. Punktem wyjścia jest opis aktualnego stanu rodziny, stanowiący aspekt identyfikacyjny diagnozy. Celem diagnozy rodziny powinno być rozpoznanie tła dysfunkcjonalności jednostki przez analizę indywidualnych cech i warunków funkcjonowania rodziny.

 

Do podjęcia diagnozy powinny skłonić następujące sytuacje:

1. Niewydolność materialna – niskie dochody rodziny lub ich brak, wynikający z utraty pracy, małej operatywności ekonomicznej rodziców, wielodzietności, choroby itp.
2. Trudne  warunki mieszkaniowe – nadmierne zagęszczenie, brak zaplecza sanitarnego, braki w podstawowym wyposażeniu.
3. Patologia społeczna w rodzinie – alkoholizm rodziców lub rodzica, występowanie innych uzależnień, zaburzenia psychiczne, przestępczość, agresja słowna, fizyczna, psychiczna.
4. Niska dojrzałość społeczno-emocjonalna rodziców – niska świadomość pedagogiczna, wadliwe postawy wobec dziecka, brak zainteresowania rozwojem dziecka i jego potrzebami.
5. Samotne rodzicielstwo – rozwód, separacja, utrata jednego z małżonków, pobyt w zakładzie karnym, długotrwały wyjazd (np. do innego kraju w celu zatrudnienia).
6. Brak lub zaburzone kontakty z rodzinami pochodzenia, sąsiadami, brak pomocy oraz wsparcia ze strony rodziny, środowiska lokalnego, instytucji socjalno-wychowawczych w sytuacji pojawienia się kryzysu.

 

Dobra znajomość środowiska przez pracowników socjalnych i stała współpraca z instytucjami działającymi w sferze wspierania rodziny oraz środowiskiem lokalnym, umożliwiają dotarcie do wszystkich rodzin przezywających trudności i udzielenie im pomocy, jakiej potrzebują.