Kościół świętego Jana Nepomucena w Pogwizdowie (ulica Katowicka 23)
Samodzielną parafię erygowano w Pogwizdowie w roku 1844. Murowany kościół jest wcześniejszy, pochodzi bowiem z roku 1817. Jest kolejną świątynią, która stanęła w Pogwizdowie. Pierwsza była kaplica należąca do parafii cieszyńskiej, powstała jeszcze w czasach przedreformacyjnych. Następnie korzystali z niej ewangelicy. Prowadzący na Śląsku Cieszyńskim misję rekatolizacyjną jezuicki misjonarz ksiądz Leopold Tempes doprowadził do jej rozebrania i przystąpił do budowy drewnianego kościoła. Nowa świątynia została postawiona na skarpie wznoszącej się na prawym brzegu Olzy. 2 lipca 1722 roku otrzymała benedykację, czyli błogosławieństwo, świętego Jana Nepomucena, patrona jezuitów, spowiedników, żeglarzy, flisaków i mostów. W roku 1752 drewniana budowla została powiększona.
Samodzielny ośrodek duszpasterski powstał w Pogwizdowie w roku 1785, kiedy utworzono odłączoną od parafii cieszyńskiej lokalię. Jak w książce „Dzieje parafii Pogwizdów” podaje jej autor, ksiądz Zbigniew Macura, patronem był ówczesny właściciel Pogwizdowa i Kaczyc Karol Spens von Boden. W skład lokalii wchodził Pogwizdów, Brzezówka, Marklowice i Kaczyce z wyodrębnionym Otrębowem.
Fundator zobowiązał się postawić nowy kościół, gdyż jego drewniany poprzednik prawdopodobnie był już mocno zniszczony lub zbyt mały. Miejsce pod budowę kościoła, naprzeciwko probostwa oddanego do użytku w 1790 roku, zostało poświęcone 16 czerwca 1814 roku. Inwestycja trwała zaledwie trzy lata, a stało się tak dzięki działaniom ówczesnego lokalisty księdza Franciszka Witiska, pomocy Komory Cieszyńskiej i zaangażowaniu parafian. Kosztem 22 000 florenów zbudowano jednonawowy kościół z dwiema bocznymi kaplicami. 26 października 1817 roku cieszyński wikariusz generalny ksiądz Józef Schipp poświęcił nową świątynię. W roku 1828 powstał wokół niej cmentarz. W 1860 roku do kościoła dobudowano prezbiterium, co upamiętnia znajdujący się na cmentarzu pomnik.
Pogwizdowska świątynia katolicka została wybudowana z cegły. Jest orientowana, przykryta dwuspadowym dachem. Nawa prostokątna, szersza od prezbiterium. Hełm wieży baniasty z latarnią. Barokowo-klasycystyczne boczne ołtarze pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku.
