W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Dodatkowo, korzystanie z naszej witryny oznacza akceptację przez Państwa klauzuli przetwarzania danych osobowych udostępnionych drogą elektroniczną.

Obrona cywilna

Cele i zadania obrony cywilnej

Obecny kształt Obrony Cywilnej w Polsce, normuje Protokół Dodatkowy I do Konwencji Genewskich z 12 sierpnia 1949 r., dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych, sporządzony w Genewie dnia 8 czerwca 1977 r. (Dz.U. 1992, Nr 41, poz. 175), który Rzeczpospolita Polska przyjęła 19 września 1991 oraz ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity, Dz.U. 2017, poz. 1430 ze zm.) a także akty wykonawcze do niej (rozporządzenia).

Zgodnie z art. 137 ustawy z dnia z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej obrona cywilna ma na celu:

  • ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury;
  • ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny;
  • współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków.

Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi przeznaczonymi do wykonywania zadań obrony cywilnej są formacje obrony cywilnej. Terenowe formacje tworzą wojewodowie, starostowie, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) – w drodze zarządzenia, uwzględniając w szczególności: skalę występujących zagrożeń, rodzaj formacji, ich przeznaczenie oraz stan osobowy i organizację wewnętrzną. Formacje obrony cywilnej mogą tworzyć także pracodawcy.

Zadania obrony cywilnej obejmują w szczególności:

  • wykrywanie zagrożeń oraz ostrzeganie i alarmowanie,
  • organizowanie ewakuacji ludności,
  • przygotowanie budowli ochronnych,
  • zaopatrywanie ludności w sprzęt i środki ochrony indywidualnej,
  • zaciemnianie i wygaszanie oświetlenia,
  • organizowanie i prowadzenie akcji ratunkowych,
  • udzielanie poszkodowanym pomocy medycznej,
  • walkę z pożarami,
  • przygotowanie oraz prowadzenie likwidacji skażeń i zakażeń,
  • ochrona żywności i innych dóbr niezbędnych do przetrwania,
  • organizowanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzęnia dla poszkodowanej ludności,
  • zabezpieczenie dóbr kultury, urządzeń użyteczności publicznej, ważnej dokumentacji,
  • doraźne przywracanie działania niezbędnych służb użyteczności publicznej, w tym pomocy w budowie i odbudowie awaryjnych ujęć wody pitnej,
  • doraźną pomoc w przywracaniu i utrzymaniu porządku w strefach dotkniętych klęskami,
  • doraźną pomoc w grzebaniu zmarłych.

W czasie pokoju:

  • działalność planistyczną i prace organizacyjne,
  • działalność szkoleniową i upowszechniającą w zakresie problematyki obrony cywilnej,
  • przygotowanie ludności do uczestnictwa w powszechnej samoobronie.

Powszechna samoobrona

Powszechna samoobrona to segment obrony cywilnej będącej częścią składową niemilitarnego systemu obrony narodowej (obok elementów militarnych).

Obrona niemilitarna jest osiąganiem misji i celów obrony narodowej poprzez narzędzia o niemilitarnym charakterze.

Obowiązek powszechnej samoobrony obejmuje każdego obywatela Rzeczpospolitej Polskiej.

Szczegółowe uregulowania w tej materii znajdują się w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w artykule 85 (Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona ojczyzny), oraz w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 1967 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2017r. poz. 1430 ze zm.).

Obowiązki ludności w zakresie przygotowań do powszechnej samoobrony:

  • zapoznanie się z rodzajami sygnałów alarmowych, sposobami ich ogłaszania i odwoływania oraz zasadami zachowania się po usłyszeniu poszczególnych sygnałów alarmowych,
  • zapoznanie się z rozmieszczeniem najbliższych budowli ochronnych w miejscu pracy i zamieszkania,
  • zaopatrzenie siebie i członków rodziny w indywidualne środki ochrony przed skażeniami,
  • zaopatrzenie domowej apteczki w podstawowe leki i materiały opatrunkowe,
  • opanowanie zasad i sposobów udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym,
  • zgromadzenie i odpowiednie zabezpieczenie zapasów żywności i wody dla siebie i rodziny na czas utrzymywania się zagrożenia,
  • przygotowanie mieszkania (budynku) pod względem p.poż. i ochrony przed skażeniami, itp.
  • zapoznanie się z zasadami wykonywania prostych prac ratunkowych w rejonie porażenia,
  • przypadku zarządzenia ewakuacji - zabezpieczenie mienia, wyłączenie dopływu wody, prądu, gazu, spakowanie rzeczy osobistych, dokumentów, środków ochrony przed skażeniami oraz żywności, ścisłe wykonywanie poleceń organizatorów ewakuacji.
{"register":{"columns":[]}}